fó gǔ
fó lǒng
fó lǜ
fó duō
fó chǎng
fó tuì
fó diàn
fó bǎo
fó dēng
bì xī
fó huà
fó cí
fó tú
fó shì
fó zǐ
fó láng
fó bǐng
fó xué
fó huì
fó qì
fó xiàng
fó yuàn
fó jiè
fó shè
fó bō
fó rì
fó gé
fó guì
fó yì
fó pó
fó táng
fó wèi
fó tiān
fó jiè
fó hǎi
fó bō
fó shān
fó zàng
fó zǔ
fó kān
fó dào
fó zhèng
fó dòu
fó qǔ
fó luó
fó chéng
fó pái
fó tán
fó diǎn
fó xì
fó tuó
fó kū
fó yǔ
fó huì
fó yá
fú yù
fó hào
fó jì
bó ní
fó cǎo
fó zhǒng
fó guó
fó huǎng
fó shù
fó guāng
fó tǎ
fó màn
fú lì
fó shǒu
fó jīng
fó gōng
fó mén
fó tǔ
fó sì
fó jiào
fó zuò
fó pán
fó jīng
fó miào
fó shā
fó xué
fó tóu
fó zhū
fó fó
fó ye
fó lǎo
fó dì
fó shòu
fó nán
fú sāng
fó yǎn
bì lí
fó jì
fó jìng
fó chǐ
fó fā
fó mén
fó jì
fó jì
fó shēn
fó shuō
fó fān
fó xìng
fó jiā
fó lú
fó qīng
fó sǎn
fó shū
fó guǒ
fó chǎng
fó huà
fó rén
fó hàn
fó jiōng
fó xīn
fó lǐ
fó shì
fó miàn
fó yuè
人名。春秋末年晋大夫范氏﹑中行氏的家臣，为中牟的县宰。
⒈ 人名。 春秋末年晋大夫范氏、中行氏的家臣，为中牟的县宰。 《论语·阳货》：“佛肸召，子欲往。
引子路曰：‘昔者由也闻诸夫子曰：“亲於其身为不善者，君子不入也。”
佛肸以中牟畔，子之往也，如之何？’” 朱熹集注：“佛，音弼。”
人名。春秋晋国大夫赵简子的邑宰，据中牟而叛赵氏，曾召孔子往。
1. 梵语“佛陀”，是对佛教创始人释迦牟尼的简称，亦是佛教徒对修行圆满的人的称呼：佛爷。佛像。借花献佛。
2. 指“佛教”（世界主要宗教之一）：佛家。佛寺。佛老。佛经。佛龛。佛事（佛教徒诵经、祈祷及供奉佛像等活动）。
[ fú ]1. 〔仿佛〕见“仿”。
2. 古同“拂”，违背，违反。
肸读音：xī肸xī（名）多用于人名。