fó fān
fó mén
fó lǒng
fó qīng
fó diàn
fó sǎn
fó jì
fó pó
fó shā
fó shì
fó tuó
fó rén
bó ní
fó dēng
fó miàn
fó sì
fó fó
fó tǎ
fú yù
fó yǔ
fó jīng
fó fā
fó xìng
fó guǒ
fó zǐ
fó huì
fó bǎo
fó miào
fó zhǒng
fó guì
fó shù
fó huì
fó tán
fó chéng
fó hào
fó shū
fó shuō
fó shān
fó zhū
fó láng
fó shè
fó jiè
fó lú
fó xì
fó jìng
fó bō
fó chǎng
fú lì
fó lǜ
fó cí
fó duō
fó yì
fó táng
fó dì
fó cǎo
fó jiào
fó jiōng
fó hàn
fó yá
fó hǎi
fó gǔ
bì xī
fó chǐ
fó jì
fó tóu
fó ye
fó lǎo
fó diǎn
fó xué
fó yǎn
fó huà
fó dào
fó xīn
fó tǔ
fó dòu
bì lí
fó luó
fú sāng
fó huǎng
fó nán
fó kū
fó xué
fó yuè
fó chǎng
fó jiā
fó gōng
fó zàng
fó pái
fó guāng
fó tú
fó huà
fó tiān
fó kān
fó jīng
fó shǒu
fó bō
fó yuàn
fó lǐ
fó zhèng
fó xiàng
fó gé
fó bǐng
fó rì
fó jiè
fó shì
fó shēn
fó zǔ
fó jì
fó màn
fó qì
fó mén
fó guó
fó wèi
fó tuì
fó pán
fó shòu
fó zuò
fó qǔ
fó jì
⒈ 佛土。佛教谓佛陀所居住或应化的种种国土。
引唐王维《赞佛文》：“在微尘中，见亿佛刹。”
《法苑珠林》卷六十：“东方去此百干亿佛刹过已，有一佛刹，名无边华世界。”
⒉ 佛寺。
引唐广宣《红楼下联句》：“佛刹接重城，红楼切太清。”
宋王安石《金陵怀古》诗之一：“东府旧基留佛刹，后庭餘唱落船窗。”
宋陆游《法云寺观音殿记》：“予游四方，凡通都大邑，以至遐陬夷裔，十家之聚，必有佛刹。”
佛陀所度化的世界。
1. 梵语“佛陀”，是对佛教创始人释迦牟尼的简称，亦是佛教徒对修行圆满的人的称呼：佛爷。佛像。借花献佛。
2. 指“佛教”（世界主要宗教之一）：佛家。佛寺。佛老。佛经。佛龛。佛事（佛教徒诵经、祈祷及供奉佛像等活动）。
刹读音：chà,shā[ shā ]1. 止住：刹车。刹住这股歪风。