jiǎn diāo
jiǎn lǐ
jiǎn shè
jiǎn shěng
jiǎn gōng
jiǎn sè
jiǎn hú
jiǎn sè
jiǎn zàng
jiǎn lìn
jiǎn fù
jiǎn lòu
jiǎn mù
jiǎn jǐn
jiǎn kǔ
jiǎn bǎo
jiǎn jū
jiǎn fǔ
jiǎn suì
jiǎn mào
jiǎn shí
jiǎn fá
jiǎn qín
jiǎn jìng
jiǎn diāo
jiǎn xiá
jiǎn tài
jiǎn zhèng
jiǎn bēi
jiǎn yuē
jiǎn yì
jiǎn kè
jiǎn bó
jiǎn lì
jiǎn yòng
jiǎn sù
jiǎn kè
jiǎn bǐ
jiǎn jié
jiǎn rán
jiǎn lián
jiǎn tài
jiǎn kè
jiǎn è
jiǎn qī
jiǎn gù
jiǎn yuè
jiǎn pín
jiǎn què
jiǎn bī
jiǎn zhèng
jiǎn lìn
jiǎn jiǎn
jiǎn tuì
jiǎn nián
jiǎn mù
jiǎn lǜ
jiǎn pǔ
jiǎn dé
⒈ 节俭。
引《史记·货殖列传》：“﹝邹鲁﹞地小人众，俭嗇，畏罪远邪。”
唐柳宗元《问答·晋问》：“有茅茨采椽土型之度，故其人至於今俭嗇。”
元刘祁《归潜志》卷九：“崔翰林伯善性俭嗇，家居止蔬食为常。”
清刘大櫆《茧斋先生传》：“先生以家之中落，治以俭嗇，而与人交，财利未尝有纤介之苟。”
⒉ 吝啬。
引《诗·魏风·葛屨序》：“其民机巧趋利，其君俭嗇褊急，而无德以将之。”
《南史·曹武传》：“武性俭嗇，无所餉遗。”
鲁迅《坟·摩罗诗力说二》：“且其为利，又至陋劣不足道，则驯至卑懦俭嗇，退让畏葸，无古民之朴野，有末世之浇漓，又必然之势矣。”
俭省吝啬。