jiǎn bǎo
jiǎn xiá
jiǎn yuē
jiǎn mào
jiǎn è
jiǎn pín
jiǎn lǐ
jiǎn kè
jiǎn kè
jiǎn kè
jiǎn diāo
jiǎn shí
jiǎn zhèng
jiǎn què
jiǎn lián
jiǎn hú
jiǎn jū
jiǎn gōng
jiǎn tuì
jiǎn bǐ
jiǎn lòu
jiǎn gù
jiǎn sù
jiǎn lìn
jiǎn mù
jiǎn tài
jiǎn shěng
jiǎn diāo
jiǎn yuè
jiǎn suì
jiǎn lǜ
jiǎn zhèng
jiǎn bēi
jiǎn kǔ
jiǎn rán
jiǎn lì
jiǎn jìng
jiǎn dé
jiǎn sè
jiǎn jiǎn
jiǎn qī
jiǎn jié
jiǎn fá
jiǎn fù
jiǎn tài
jiǎn bī
jiǎn pǔ
jiǎn jǐn
jiǎn yòng
jiǎn zàng
jiǎn mù
jiǎn shè
jiǎn bó
jiǎn yì
jiǎn sè
jiǎn nián
jiǎn qín
jiǎn lìn
jiǎn fǔ
cán lìn
qiè lìn
zhēn lìn
mì lìn
jìn lìn
zú lìn
ài lìn
shí lìn
tān lìn
xiǎo lìn
yí lìn
róng lìn
xiān lìn
bǐ lìn
piān lìn
sè lìn
xì lìn
huǐ lìn
jié lìn
cī lìn
jiù lìn
kè lìn
cī lìn
qiān lìn
zhí lìn
xiá lìn
dà lìn
bù lìn
xī lìn
zhàng lìn
kùn lìn
jiāo lìn
jiè lìn
jīn lìn
jiǎn lìn
é lìn
⒈ 亦作“俭恡”。悭吝，吝啬。
引晋葛洪《抱朴子·广譬》：“惠下逮，则远人怀，而非俭吝所能办也。”
北齐颜之推《颜氏家训·治家》：“南阳有人，为生奥博，性殊俭吝。”
北魏杨衒之《洛阳伽蓝记·城南高阳王寺》：“﹝李崇﹞亦富倾天下，僮僕千人。而性多俭恡，恶衣麄食。”
《宋书·王玄谟传》：“刘秀之俭吝，呼为老慳。”
俭jiǎn（形）俭省：勤～｜省吃～用。
吝读音：lìn吝lìn(1)（动）吝惜；吝啬；过分爱惜自己的财物；当用不用：～惜｜悭～｜尚请不～赐教。书面用语。(2)（Lìn）姓。