xuān xuān
xuān pì
xuān jǔ
xuān méng
xuān gài
xuān tóng
xuān yóu
xuān sǒng
xuān hào
xuān chuāng
xuān lù
xuān yíng
xuān bì
xuān wěi
xuān huǎng
xuān kǎn
xuān huáng
xuān yù
xuān céng
xuān xū
xuān lù
xuān pèi
xuān chūn
xuān jiāo
xuān yù
xuān qí
xuān jùn
xuān qí
xuān fān
xuān líng
xuān rán
xuān yuè
xuān yì
xuān kù
xuān jiào
xuān miǎn
xuān hōng
xuān lóng
xuān tiān
xuān hòu
xuān xiāo
xuān yào
xuān jiān
xuān gàn
xuān huàng
xuān xiān
xuān liū
xuān yuán
xuān yáo
xuān xī
xuān wěi
xuān yì
xuān yán
xuān cè
xuān mǎ
xuān jiē
xuān chú
xuān zhū
xuān chuāng
xuān tè
xuān jǐng
xuān guāng
xuān huáng
xuān hè
xuān chǎng
xuān píng
xuān liáng
xuān xiè
xuān yào
xuān zhǔ
xuān jù
xuān chuāng
xuān táng
xuān àn
xuān yáo
xuān cè
xuān yú
xuān bò
xuān méi
xuān gé
xuān huī
xuān wǔ
xuān fēi
xuān zhì
xuān yú
xuān hào
xuān kuàng
xuān qí
xuān zhù
xuān dǐng
xuān chí
xuān ào
xuān fú
xuān zhì
xuān miǎo
xuān hù
xuān qú
xuān líng
xuān dì
xuān zhōu
xuān píng
xuān jìng
xuān qiū
xuān yǔ
xuān jià
xuān chuāng
xuān bì
xuān lǐ
xuān lǎng
xuān chǎng
xuān jiē
xuān diàn
xuān qiú
xuān yè
xuān áng
xuān xù
xuān jù
xuān shuǎng
xuān cuì
xuān lín
xuān jiàn
xuān chéng
xuān mén
xuān guǐ
xuān nù
xuān jìn
xuān láng
xuān táng
xuān dá
⒈ 舞貌；飞动貌。
引《淮南子·道应训》：“见一士焉，深目而玄鬢，泪注而鳶肩，丰上而杀下，轩轩然方迎风而舞。”
唐韩愈《陆浑山火一首和皇甫湜用其韵》：“山狂谷很相吐吞，风怒不休何轩轩。”
金司马朴《无馀居士斋壁有沉传师游道山岳麓诗石刻穆仲等和之因亦次韵》：“卷藏篋笥已戢戢，风生襟袖何轩轩。”
清曹寅《射堂柳已成行命儿辈习射作三捷句寄子猷》诗之三：“画鼓鼕鼕簇羽繁，《黄麞》命舞亦轩轩。”
⒉ 高扬貌；飞举貌。
引南朝宋谢惠连《长安有狭斜行》：“帟帟雕轮驰，轩轩翠盖舒。”
明蒋一葵《长安客话·香山寺》：“香山流泉茂树，一著屐即有轩轩白雪之气，於西山中当据上座。”
⒊ 扬扬自得貌。
引晋傅玄《傅子》：“王黎为黄门郎，轩轩然得志，煦煦然自乐。”
宋文天祥《自叹》诗：“竖子溷人漫不省，红缨白马意轩轩。”
明宋濂《寓言》之二：“晋景朝出见饭牛者，且行且歌，意轩轩若自得。”
⒋ 仪态轩昂貌。
引南朝宋刘义庆《世说新语·容止》：“诸公每朝，朝堂犹暗，唯会稽王（司马昱 ）来，轩轩如朝霞举。”
宋杨万里《古风送刘委游试艺南宫》：“此郎轩轩千里驹，槐花再登乡老书。”
清方文《初度书怀》诗之四：“凤鸟復来仪，轩轩自霞举。”
⒌ 宽悦貌。
引《灵枢经·通天》：“太阳之人，其状轩轩储储，反身折膕，此太阳之人也。”
⒍ 大鸟将停未停时的状态。
自得。