xuān jìng
xuān chí
xuān méi
xuān fú
xuān jiāo
xuān yíng
xuān qí
xuān gàn
xuān píng
xuān xū
xuān hōng
xuān mǎ
xuān bì
xuān jù
xuān fēi
xuān yáo
xuān yào
xuān yè
xuān hào
xuān lù
xuān huáng
xuān yì
xuān yì
xuān nù
xuān yǔ
xuān táng
xuān zhì
xuān pì
xuān liáng
xuān yù
xuān jǐng
xuān lóng
xuān rán
xuān áng
xuān líng
xuān yú
xuān xiān
xuān gé
xuān xuān
xuān jiē
xuān píng
xuān wěi
xuān àn
xuān liū
xuān jiàn
xuān hù
xuān yóu
xuān huǎng
xuān yuè
xuān sǒng
xuān xù
xuān miǎo
xuān yán
xuān jià
xuān zhù
xuān chuāng
xuān tè
xuān líng
xuān jiān
xuān cuì
xuān chūn
xuān huàng
xuān yáo
xuān qiú
xuān fān
xuān zhǔ
xuān méng
xuān cè
xuān hòu
xuān yù
xuān dǐng
xuān xī
xuān tóng
xuān kù
xuān céng
xuān dá
xuān zhì
xuān dì
xuān qí
xuān lǎng
xuān mén
xuān jùn
xuān miǎn
xuān hào
xuān lǐ
xuān jǔ
xuān cè
xuān gài
xuān yú
xuān bò
xuān lín
xuān yuán
xuān táng
xuān chuāng
xuān lù
xuān diàn
xuān jù
xuān shuǎng
xuān jiào
xuān wěi
xuān qí
xuān jìn
xuān bì
xuān huáng
xuān kǎn
xuān chǎng
xuān chǎng
xuān hè
xuān xiè
xuān qiū
xuān guāng
xuān xiāo
xuān zhōu
xuān qú
xuān láng
xuān huī
xuān chú
xuān ào
xuān jiē
xuān chuāng
xuān kuàng
xuān tiān
xuān yào
xuān wǔ
xuān guǐ
xuān zhū
xuān chéng
xuān chuāng
xuān pèi
gāo kuàng
kuí kuàng
qīng kuàng
yá kuàng
shū kuàng
huá kuàng
kuān kuàng
hóng kuàng
hóng kuàng
jiǒng kuàng
xū kuàng
yān kuàng
liáo kuàng
háo kuàng
jiǎn kuàng
zhào kuàng
chí kuàng
chōng kuàng
shī kuàng
pín kuàng
hóng kuàng
yě kuàng
kuí kuàng
xuán kuàng
tōng kuàng
yí kuàng
lí kuàng
yōu kuàng
dài kuàng
xī kuàng
liáo kuàng
hào kuàng
yí kuàng
xiāo kuàng
xióng kuàng
yōu kuàng
fèi kuàng
fàng kuàng
yuān kuàng
kāi kuàng
guān kuàng
xián kuàng
qù kuàng
gǔ kuàng
tián kuàng
xuān kuàng
jiǔ kuàng
xiǎn kuàng
píng kuàng
xiá kuàng
cū kuàng
míng kuàng
wú kuàng
yuàn kuàng
qīng kuàng
chāo kuàng
zǔ kuàng
liáng kuàng
wú kuàng
mí kuàng
hóng kuàng
fēng kuàng
níng kuàng
yuǎn kuàng
gū kuàng
xiǎo kuàng
xiù kuàng
zhāo kuàng
yīn kuàng
kōng kuàng
chóng kuàng
huī kuàng
zhēn kuàng
⒈ 高爽空阔。
引明徐弘祖《徐霞客游记·浙游日记》：“﹝双龙洞﹞洞闢两门，一南向，一西向，俱为外洞。轩旷宏爽，如广厦高穹，閶闔四启，非復曲房夹室之观。”
⒉ 指广阔无垠的大地。
引宋秦观《与子瞻会松江得浪字》诗：“独留三百缸，聊用沃轩旷。”
轩xuān(1)（形）〈书〉高：～昂｜～敞｜～朗。(2)姓。轩xuān(1)（名）有窗的廊子或小房子（多用做书斋名或饭店等的字号）。(2)（名）古代一种有帷幕而前顶较高的车。(3)（名）〈书〉窗户；门。
旷读音：kuàng旷kuàng(1)（形）空而宽阔：～野｜地～人稀。(2)（形）心境开阔：～达｜心～神怡。(3)（动）耽误；荒废：～课｜～工｜～日废时。(4)（形）相互配合的两个零件的间隙大于所要求的范围；衣着过于肥大；不合体：车轴～了｜螺丝～了｜这双鞋我穿着太～了。(5)（Kuànɡ）姓。