zuì è
zuì cuò
zuì tè
zuì qiǎn
zuì jí
zuì lì
zuì rén
zuì mén
zuì kē
zuì lǜ
zuì lù
zuì jiàn
zuì fàng
zuì dú
zuì chù
zuì qiān
zuì zhuàng
zuì sǒu
zuì dǎng
zuì huǐ
zuì huò
zuì lì
zuì rǔ
zuì kǔ
zuì shǒu
zuì lì
zuì gòu
zuì fǎ
zuì è
zuì míng
zuì kuǎn
zuì lèi
zuì jiù
zuì fá
zuì gòu
zuì zhǔ
zuì pái
zuì sǐ
zuì qiú
zuì fàn
zuì àn
zuì bàng
zuì qíng
zuì tī
zuì bào
zuì dài
zuì gū
zuì nǎo
zuì jià
zuì kuí
zuì guo
zuì guò
zuì jǐ
zuì zé
zuì fù
zuì zhàng
zuì niè
zuì nú
zuì yāng
zuì xíng
zuì mù
zuì gǔ
yì fàn
diào fàn
qíng fàn
guò fàn
zài fàn
shāng fàn
shī fàn
má fàn
cè fàn
xiōng fàn
yān fàn
jī fàn
fǎng fàn
xián fàn
cuàn fàn
rě fàn
wǔ fàn
wéi fàn
pū fàn
jiǎn fàn
líng fàn
nèi fàn
shùn fàn
gòng fàn
jìn fàn
qiǎn fàn
xiōng fàn
zhàn fàn
tóng fàn
cí fàn
jūn fàn
àn fàn
zhǎn fàn
shǒu fàn
dú fàn
nì fàn
chōng fàn
kàng fàn
sì fàn
chì fàn
gù fàn
táo fàn
chóng fàn
bàng fàn
mài fàn
léi fàn
cóng fàn
líng fàn
dǐ fàn
gān fàn
xiāng fàn
bù fàn
lěi fàn
nǎo fàn
xiá fàn
dào fàn
běn fàn
rèn fàn
sàn fàn
mào fàn
qiān fàn
hǒng fàn
méng fàn
qī fàn
jiǎn fàn
yì fàn
lái fàn
qiú fàn
suō fàn
fēi fàn
zhǔ fàn
yào fàn
jiān fàn
yú fàn
huǒ fàn
ǒu fàn
lǚ fàn
rén fàn
jìn fàn
chāo fàn
zhèng fàn
qīn fàn
wěi fàn
guàn fàn
dú fàn
zéi fàn
yí fàn
jiān fàn
chù fàn
fēng fàn
fù fàn
bào fàn
mìng fàn
wǔ fàn
líng fàn
qiè fàn
chū fàn
jié fàn
wù fàn
jīng fàn
zāng fàn
rù fàn
zhēn fàn
zuì fàn
qīn fàn
mèi fàn
(.好工具)罪犯zuìfàn
(1) 犯罪的人
英criminal;offender;culprit;convict;crimester(2) 罪过;过失
例汝今何罪过。——《玉台新咏·古诗为焦仲卿妻作》英fault;offense;sin⒈ 罪愆。
引唐韩愈《潮州刺史谢上表》：“臣少多病，年纔五十，髮白齿落，理不久长，加以罪犯至重，所处又极远恶，忧惶慙悸，死亡无日。”
《京本通俗小说·志诚张主管》：“王招宣赎免张士廉罪犯，将家私给还。”
元无名氏《飞刀对箭》第二折：“兀那小的，你得何罪犯，元帅要杀坏你。”
《水浒传》第八十回：“高太尉见了，使人在城上叫道：‘如今朝廷赦你们罪犯，特来招安。’”
⒉ 犯罪的人。
引明唐顺之《公移·牌》：“况近来镇江拿使雕刻本司关防罪犯，係是苏常之人。”
郭沫若《洪波曲》第一章四：“罪犯们都有一双血手，但在这双血手上时时又带上一双白手套。”
犯罪的人。
如：「他押解了数名罪犯，准备关进监狱。」
罪zuì(1)（名）作恶或犯法的行为：～案｜～犯｜～名｜～囚｜～人｜～责｜～证｜～恶滔天｜～魁祸首｜～孽深重。(2)（动）过失：归～于人。(3)（形）苦难；痛苦；受～。(4)（动）把罪过归到某人身上：～己。
犯读音：fàn犯fàn(1)（动）违反；抵触：～法。(2)（动）侵犯：击退来～敌人。(3)（动）发作、发生：～病。(4)（名）指犯罪的人：战～。