fàn tóu
fàn làn
fàn zhóu
fàn pīn
fàn bái
fàn zhào
fàn zhào
fàn cí
fàn shè
fàn huà
fàn xiá
fàn yǐ
fàn jìn
fàn yì
fàn xiǎng
fàn yún
fàn fàn
fàn shēng
fàn jiē
fàn liú
fàn dàng
fàn jiāo
fàn yìng
fàn pèi
fàn àng
fàn hán
fàn guǎng
fàn píng
fàn jì
fàn yì
fàn jué
fàn nà
fàn lán
fàn shǐ
fàn lùn
fàn cháng
fàn zhǐ
fàn shòu
fàn chēng
fàn pēn
fàn chá
fàn shuǐ
fàn gěng
fàn xià
fàn yàn
fàn zhì
fàn bài
fàn jiǔ
fàn suān
fàn jiāo
fàn piāo
fàn bó
fàn yóu
fàn fú
fàn fú
fàn jú
fàn lǎn
fàn shāng
fàn cháng
fàn zhā
fàn yǒng
fàn yuè
fàn cǎi
fàn cháo
fàn jià
fàn gòng
fàn yàn
fàn zhǎng
fàn piào
fàn bài
fàn liàn
fàn zhī
fàn ēn
fàn yàng
fàn zhái
fàn sǎ
fàn chú
fàn lín
fàn dú
fàn xì
fàn qí
fàn sàn
fàn guān
fàn shuō
fàn yàn
fàn hūn
fàn bó
fàn rán
fàn suǒ
fàn yì
fàn hǎi
fàn zhōu
fàn zǐ
fàn ài
fàn yín
fàn jí
fàn lì
fàn dòu
漂游；流动。
亦作“泛漾”。漂游；流动。
南朝梁慧皎《＜高僧传＞序》：“然法流东土，盖由传译之勋，或踰越沙险，泛漾洪波，皆忘形殉道，委命弘法。” 南朝梁简文帝《咏风》：“飘颻散芳势，泛漾下蓬莱 。” 南朝梁江淹《采菱曲》：“参差万叶下，泛漾百流前。” 唐宋之问《洞庭湖》诗：“独此临泛漾，浩将人代殊。” 明杜濬《游夹山漾》诗：“泛漾疑江湖，回帆復萝蔦。”
泛fàn(1)（动）漂浮：～舟湖上。(2)（动）透出；往上冒：脸上～红。(3)（形）广泛；一般：空～。(4)（动）泛滥：黄～区。
漾读音：yàng[ yàng ]1. 水面动荡：荡漾。
2. 液体溢出来：漾奶。
3. 〔漾濞（）〕ａ．水名，在中国云南省，澜沧江支流；ｂ．地名，在中国云南省。
4. 方言，小的湖泊。