páng xiāo
páng pái
páng fēng
páng náng
páng zuò
páng huò
páng hù
páng yuán
páng lài
páng rù
páng qī
páng jiù
páng qí
páng jù
páng lì
páng gǔ
páng mén
páng yì
páng qí
páng zuǒ
páng mín
páng jiā
páng zé
páng wěi
páng shuō
páng chū
páng zhī
páng huáng
páng hé
páng pì
páng luó
páng miàn
páng jiē
páng zhù
páng xiè
páng shēng
páng tīng
páng yán
páng niè
páng wǔ
páng xíng
páng biān
páng gào
páng qiú
páng báo
páng wù
páng yì
páng lín
páng bái
páng mí
páng páng
páng jìn
páng shè
páng zōu
páng sōu
páng wǔ
páng huáng
páng zhān
páng luò
páng bó
páng jí
páng chàng
páng yóu
páng tī
páng pàn
páng jùn
páng jī
páng guān
páng zōng
páng yì
páng fú
páng náo
páng tōng
páng xiāng
páng zhuǎn
páng shè
páng jī
páng dào
páng ài
páng chē
páng zuò
páng lù
páng lù
páng zhǔ
páng diē
páng jì
páng shī
páng jī
páng tiào
páng lì
páng biān
páng pī
páng kāi
páng qī
páng míng
páng cè
páng shōu
páng shì
páng bèi
páng niǔ
páng shī
páng qiāo
páng fú
páng guàn
páng pò
páng dài
páng zhèng
páng bó
páng shì
páng pái
páng shā
páng jī
páng xiàn
páng fù
páng zhī
bàng wǔ
páng shǔ
páng chūn
páng qīn
páng cān
páng xì
páng táng
páng qū
páng chuān
páng guó
páng nì
páng rén
páng cháo
páng yǐn
páng zī
páng lì
páng cháo
páng guāng
páng sōu
páng zhé
fēng wǔ
duān wǔ
yè wǔ
dǐ wǔ
gēng wǔ
xiē wǔ
rì wǔ
jiǎ wǔ
tíng wǔ
jìn wǔ
zhèng wǔ
yìng wǔ
bàng wǔ
xià wǔ
yú wǔ
zhà wǔ
xiǎng wǔ
tóu wǔ
bàng wǔ
diǎn wǔ
chōng wǔ
shǎng wǔ
guò wǔ
píng wǔ
juàn wǔ
chuǎn wǔ
zǐ wǔ
shàng wǔ
dāng wǔ
luó wǔ
zhuǎn wǔ
guàn wǔ
⒈ 亦作“旁迕”。交错；纷繁。
引汉王褒《洞箫赋》：“气旁迕以飞射兮，驰散涣以逫律。”
《汉书·霍光传》：“受璽以来二十七日，使者旁午，持节詔诸官署徵发。”
颜师古注：“一从一横为旁午，犹言交横也。”
《剪灯馀话·秋夕访琵琶亭记》：“旁午纷紜，殊无寧月。”
曹亚伯《武昌革命真史》：“本军政府当军事旁午之际，势不能并谋兼顾，为吾乡僻同胞尽完全保护之责。”
⒉ 四面八方；到处。
引北魏杨衒之《洛阳伽蓝记·永宁寺》：“尔朱荣不臣之跡，暴於旁午；谋魏社稷，愚智同见。”
宋刘克庄《运粮行》：“县符旁午催调发，大车小车声轧轧。”
钱锺书注：“旁午，四面八方。”
《明史·刑法志三》：“自京师至天下，旁午侦事，虽王府不免。”
⒊ 将近中午。
引明潘问奇《自磁州趋邯郸途中即事》诗：“旁午停征轡，炊烟得几家。”
茅盾《雾》：“旁午的时候，雾变成了牛毛雨，像帘子似的老是挂在窗前。”
纵横交错。
如：「军事旁午」。