qíng qǔ
qíng huǒ
qíng duān
qíng shāng
qíng shāng
qíng gǎn
qíng kuàng
qíng gē
qíng shòu
qíng yì
qíng jié
qíng liàn
qíng kè
qíng wǎng
qíng gān
qíng wō
qíng hòu
qíng shā
qíng qiào
qíng shì
qíng shū
qíng hǎi
qíng yóu
qíng cháng
qíng huái
qíng xing
qíng dòu
qíng zhì
qíng fàn
qíng hèn
qíng xū
qíng biàn
qíng zōng
qíng dù
qíng xù
qíng chǒng
qíng sī
qíng kǎo
qíng qiè
qíng zhī
qíng tóu
qíng tián
qíng jiù
qíng niè
qíng yì
qíng wǎng
qíng cóng
qíng shǒu
qíng kuǎn
qíng liàng
qíng lǚ
qíng pǐn
qíng kū
qíng zhì
qíng rén
qíng wèi
qíng jì
qíng zhuàng
qíng yǔ
qíng bào
qíng wén
qíng shāng
qíng zhòng
qíng jiāo
qíng miàn
qíng huá
qíng miáo
qíng bào
qíng jì
qíng jiān
qíng jìng
qíng mí
qíng shī
qíng shāng
qíng kuǎn
qíng shì
qíng wù
qíng sù
qíng liáo
qíng guǎn
qíng jǐng
qíng chī
qíng hǎo
qíng sī
qíng shù
qíng shú
qíng zhà
qíng chén
qíng zhēn
qíng xīn
qíng xíng
qíng lài
qíng nú
qíng shì
qíng yùn
qíng yòng
qíng sù
qíng lǜ
qíng xù
qíng xìng
qíng líng
qíng tiān
qíng kǔn
qíng tài
qíng gēn
qíng yù
qíng kuàng
qíng běn
qíng dí
qíng jiàn
qíng ài
qíng huà
qíng qǔ
qíng shǎng
qíng bì
qíng niáng
qíng qù
qíng cí
qíng zhì
qíng cháng
qíng qiǎo
qíng qì
qíng jì
qíng shù
qíng xù
qíng xiàn
qíng dì
qíng zhǒng
qíng hé
qíng zhuàng
qíng lǐ
qíng fèn
qíng huà
qíng jìng
qíng nì
qíng qī
qíng yì
qíng zhì
qíng gē
qíng láng
qíng shāng
qíng xìng
qíng yuàn
qíng fū
qíng lèi
qíng wán
qíng diào
qíng zhàng
qíng yì
qíng zuì
qíng hé
qíng ài
qíng fèn
qíng jí
qíng rè
qíng jí
qíng cháng
qíng jì
qíng dǔ
qíng gù
qíng jié
qíng zǎo
qíng liáo
qíng zhōng
qíng lǐ
qíng yuán
qíng dǎo
qíng shū
qíng cāo
qíng gǔ
qíng tiáo
qíng mào
qíng shén
qíng chǎng
情义qíngyì
(1) 人情与义理;亲属、朋友、同志间应有的感情
例今日违hAo86.情义。——《玉台新咏·古诗为焦仲卿妻作》例姐姐待他很有情义英ties of friendship,radeship, etc.人情与义理。
情qíng(1)(名)感情:热~|无~|温~。(2)(名)情面:人~|讲~|托~|求~。(3)(名)爱情:~书|~话|谈~。(4)(名)情欲;性欲:春~|发~期。(5)(名)情形;情况:病~|军~|实~|灾~。
義读音:yì1.合宜的事情。《論語•為政》:“見義不為,無勇也。”《淮南子•齊俗》:“為義者,布施而德。”
2.正道、正理。《孟子•公孫丑上》:“其為氣也,配義與道,無是餒也。”
3.死節、殉難。《禮記•禮運》:“故國有患,君死社稷謂之義。”《宋史•卷四五○•忠義傳五•尹穀傳》:“尹務實,男子也,先我就義矣。”
4.法則。《呂氏春秋•孟春紀•貴公》:“無偏無頗,遵王之義。”
5.意思:“意義”、“字義”。漢•孔安國《尚書序》:“以所聞伏生之書,考論文義,定其可知者,為隸古定。”
6.功用。《左傳•昭公三十一年》:“故君子動則思禮,行則思義,不為利回,不為義疚。”
7.姓。如漢代有義縱。
8.合於正義的:“義民”、“義婦”、“義舉”。《書經•康誥》:“汝陳時臬事,罰蔽殷彝,用其義刑義殺,勿庸以次汝封。”
9.用來周濟公眾的:“義莊”、“義塾”、“義舍”。《三國志•卷八•魏書•張魯傳》:“諸祭酒皆作義舍,如今之亭傳。”
10.假的,有其名而非真﹑非親的:“義父”﹑“義子”﹑“義肢”﹑“義齒”。