méi tiān
méi shēng
méi shān
méi fēng
méi xuān
méi liáng
méi lǐng
méi sǒu
méi guān
méi huá
méi sū
méi zhàng
méi zhàng
méi hún
méi xuě
méi yuán
méi tóng
méi è
méi wèi
méi dòu
méi liǔ
méi bó
méi cén
méi xiāng
méi è
méi xǐ
méi xià
méi tóu
méi lín
méi sāi
méi fú
méi zhēng
méi shí
méi luò
méi chuī
méi zhōu
méi fēi
méi hè
méi hòu
méi huái
méi tāng
méi lù
méi shǔ
méi qì
méi é
méi hóng
méi guā
méi yán
méi zhēn
méi huā
méi liǎn
méi zhū
méi zān
méi tíng
méi zhī
méi wù
méi duǒ
méi xī
méi xiōng
méi qī
méi xī
méi zhī
méi là
méi xiān
méi xīn
méi xū
méi píng
méi ruǐ
méi rén
méi wán
méi gān
méi xìn
méi gě
méi shāo
méi jiān
méi hūn
méi fěn
méi hú
méi yǐng
méi biāo
méi rùn
méi piàn
méi shǒu
méi pǔ
méi gū
méi lóng
méi lǔ
méi yì
méi sān
méi yuè
méi shì
méi yǎn
méi jiāng
méi zhuāng
méi gōng
méi yán
méi gé
méi yùn
méi biāo
méi zū
méi yù
méi gǔ
méi lǐng
méi zǐ
méi cí
méi jiàng
méi lǐ
méi yú
méi mù
méi pài
méi yīng
méi lù
méi dú
méi yǔ
méi méi
méi qián
méi jiá
méi guó
⒈ 梅制的蜜饯，梅脯。
引《新唐书·地理志五》：“洪州豫章郡，上都督府。土贡：葛、丝布、梅煎、乳柑。”
《新唐书·地理志六》：“﹝成都府蜀郡﹞土贡：锦、单丝罗、高杼布、麻、蔗糖、梅煎、生春酒。”
梅méi(1)（名）乔木；性耐寒；早春开花；有粉红、白、红等颜色。果实球形；味酸。(2)（名）这种植物的花。(3)（名）（～子）这种植物的果实。(4)（名）（Méi）姓。
煎读音：jiān煎jiān(1)（动）烹饪方法；锅里放少量的油；加热后；把食物放进去使表面变成黄色：～鱼｜～豆腐。(2)（动）把东西放在水里煮；使所含的成分进入水中：～茶｜～药。(3)（量）中药煎汁的次数：头～｜二～｜这病吃一～药就好。