jùn néng
jùn qì
jùn jié
jùn dì
jùn wěi
jùn láng
jùn wèi
jùn chǔ
jùn míng
jùn bá
jùn mín
jùn zhì
jùn qiǎo
jùn fēng
jùn háo
jùn kuài
jùn yǎ
jùn cái
jùn yǎn
jùn liú
jùn zào
jùn shuǎng
jùn xiá
jùn dá
jùn zhuàng
jùn yì
jùn měi
jùn mào
jùn gǔ
jùn míng
jùn niǎo
jùn jié
jùn shí
jùn xióng
jùn bì
jùn yǐng
jùn jié
jùn jié
jùn yīng
jùn xiōng
jùn huì
jùn wù
jùn guā
jùn qiào
jùn ài
jùn mǐn
jùn yì
jùn nán
jùn lǎo
jùn dàng
jùn ér
jùn rén
jùn lì
jùn qí
jùn shàn
jùn máo
jùn kè
jùn jiāo
jùn liáng
jùn yuǎn
jùn biàn
jùn lái
jùn biàn
jùn xiù
jùn liè
jùn chú
jùn gāo
jùn qì
jùn yàn
jùn mài
jùn bǔ
jùn lǎng
jùn xián
jùn yǔ
jùn cái
jùn shǎng
jùn mǎ
jùn yǒu
jùn jié
jùn fā
jùn liáo
jùn yù
jùn líng
jùn páng
jùn zhé
jùn yì
jùn dé
jùn shàng
jùn yīn
jùn zhé
jùn jǔ
jùn wù
jùn wù
jùn pǐn
jùn xuǎn
jùn jiàn
jùn hú
jùn shì
jùn lǚ
jùn yóu
jùn shēng
jùn lì
jùn qún
jùn wěi
yán wěi
duān wěi
qiú wěi
huī wěi
fēng wěi
yī wěi
háo wěi
yīng wěi
qí wěi
guī wěi
guī wěi
chóng wěi
féi wěi
yǎ wěi
qí wěi
jùn wěi
zhuàng wěi
xióng wěi
kuài wěi
shū wěi
jié wěi
hóng wěi
kuí wěi
yì wěi
hóng wěi
xuān wěi
guài wěi
zhèng wěi
jù wěi
hóng wěi
jùn wěi
guī wěi
zhuó wěi
jùn wěi
tú wěi
俊伟jùnwěi
(1) 形容出类拔萃的人才，有过人[.好工具]的才干，俊美伟大的人品
例俊伟的人物英preeminently learned;smart and great⒈ 卓异壮美。
引汉陈琳《为袁绍檄豫州》：“故九江太守边让，英才俊伟，天下知名。”
《世说新语·识鉴》“乱天下者必此子也” 刘孝标注引晋孙盛《晋阳秋》：“夷甫年十七，见所继从舅羊祜申陈事状，辞甚俊伟， 祜不然之。”
唐韩愈《进撰平淮西碑文表》：“然而淮西之功，尤为俊伟，碑石所刻，动流亿年，必得作者，然后可尽能事。”
茅盾《子夜》三：“那时候，读了莎士比亚的《海风引舟曲》和司各德的《撒克逊劫后英雄略》的她们这一伙，满脑子是俊伟英武的骑士和王子的影象。”
⒉ 杰出的人才。
引《三国志·魏志·钟繇华歆王朗传评》：“钟繇开达理干， 华歆清纯德素， 王朗文博富赡，诚皆一时之俊伟也。”
清顾炎武《菰中随笔》：“唐有天下，诸侯自辟幕府之士，唯其才能，不问所从来，而朝廷常收其俊伟，以补王官之缺，是以号称得人。”
俊秀雄伟。