jùn qiǎo
jùn qún
jùn jié
jùn jié
jùn yuǎn
jùn wù
jùn lì
jùn yǐng
jùn shí
jùn jiàn
jùn yì
jùn ài
jùn nán
jùn yǔ
jùn jié
jùn xiù
jùn lǚ
jùn xiá
jùn dé
jùn zhé
jùn yàn
jùn máo
jùn bì
jùn dàng
jùn yǎ
jùn liáo
jùn kuài
jùn dì
jùn yóu
jùn qì
jùn yīng
jùn yù
jùn biàn
jùn shēng
jùn huì
jùn liáng
jùn jiāo
jùn jǔ
jùn qiào
jùn zhé
jùn chú
jùn yīn
jùn měi
jùn gǔ
jùn xióng
jùn zhuàng
jùn shǎng
jùn bá
jùn lǎng
jùn rén
jùn jié
jùn mǐn
jùn mǎ
jùn bǔ
jùn shì
jùn mín
jùn xiōng
jùn xián
jùn ér
jùn lái
jùn yǒu
jùn wù
jùn fēng
jùn cái
jùn shàn
jùn jié
jùn mào
jùn yì
jùn lì
jùn pǐn
jùn hú
jùn yǎn
jùn wù
jùn liú
jùn líng
jùn lǎo
jùn biàn
jùn shàng
jùn fā
jùn shuǎng
jùn zhì
jùn cái
jùn míng
jùn zào
jùn láng
jùn mài
jùn háo
jùn niǎo
jùn néng
jùn qì
jùn gāo
jùn míng
jùn liè
jùn dá
jùn wèi
jùn guā
jùn páng
jùn wěi
jùn xuǎn
jùn qí
jùn kè
jùn yì
jùn chǔ
jiǎo jiàn
jìn jiàn
gāng jiàn
yá jiàn
jiǎn jiàn
huó jiàn
hān jiàn
zuò jiàn
wàng jiàn
kuí jiàn
bǐ jiàn
wěn jiàn
bǎo jiàn
qīng jiàn
shòu jiàn
jiǎo jiàn
qiāo jiàn
lǜ jiàn
hóng jiàn
wǔ jiàn
diāo jiàn
xíng jiàn
gǔ jiàn
cū jiàn
qīng jiàn
xiān jiàn
měng jiàn
yú jiàn
jùn jiàn
ān jiàn
xióng jiàn
jīng jiàn
hè jiàn
fù jiàn
kāng jiàn
lǎo jiàn
qiào jiàn
xiá jiàn
biāo jiàn
yáng jiàn
guān jiàn
bēi jiàn
jǐn jiàn
guǎng jiàn
qiú jiàn
zhuàng jiàn
qiú jiàn
shuǎng jiàn
piào jiàn
qiáo jiàn
jǐng jiàn
qiáng jiàn
yǒng jiàn
shěn jiàn
háo jiàn
zhì jiàn
yǎ jiàn
jiǎo jiàn
féi jiàn
kàng jiàn
jūn jiàn
zào jiàn
wán jiàn
wán jiàn
zhěng jiàn
sǒng jiàn
jùn jiàn
jié jiàn
xiāo jiàn
tōng jiàn
gān jiàn
bù jiàn
dòu jiàn
xiāo jiàn
jí jiàn
chōu jiàn
kuài jiàn
⒈ 健美。
引唐郑处诲《明皇杂录》卷下：“虢国每入禁中，常乘驄马，使小黄门御。紫驄之俊健，黄门之端秀，皆冠絶一时。”
清蒲松龄《聊斋志异·促织》：“掭以尖草，不出；以筒水灌之，始出。状极俊健。”
⒉ 秀美遒劲。
引宋范仲淹《与韩魏公书》：“今有进士潘起，才笔俊健，言行温粹。”
明陶宗仪《辍耕录·文章宗旨》：“西汉之文，浑厚典雅， 贾谊之俊健， 司马之雄放，为大家。”
明何良俊《四友斋丛说·史四》：“诗甚清逸，即当代名家不能远过，书亦俊健。”
俊jùn(1)（形）相貌好看：～秀｜～俏｜这个孩子长得好～呀。(2)（形）才智出众的：～杰｜英～｜～士。
健读音：jiàn健jiàn(1)（形）强健：～康｜～全｜稳～。(2)（动）使强健：～身｜～胃。(3)（形）在某一方面显示的程度超过一般；善于：～步｜～谈｜～忘。