jùn gǔ
jùn wù
jùn kuài
jùn yǐng
jùn jié
jùn cái
jùn dá
jùn shuǎng
jùn bǔ
jùn ér
jùn kè
jùn pǐn
jùn míng
jùn qí
jùn cái
jùn jié
jùn liáo
jùn jǔ
jùn yīn
jùn yù
jùn mǎ
jùn fā
jùn qiào
jùn lì
jùn biàn
jùn niǎo
jùn zhé
jùn zhì
jùn liú
jùn nán
jùn wù
jùn mài
jùn qún
jùn lǎo
jùn bá
jùn dì
jùn shēng
jùn xiōng
jùn yuǎn
jùn dé
jùn wěi
jùn yì
jùn shì
jùn biàn
jùn jié
jùn wèi
jùn mín
jùn líng
jùn láng
jùn zào
jùn yǎn
jùn rén
jùn gāo
jùn ài
jùn xióng
jùn néng
jùn hú
jùn yīng
jùn huì
jùn lái
jùn shàn
jùn zhuàng
jùn yǎ
jùn shǎng
jùn máo
jùn fēng
jùn yì
jùn lǎng
jùn liè
jùn chǔ
jùn měi
jùn yàn
jùn lǚ
jùn mǐn
jùn xián
jùn mào
jùn yǒu
jùn yǔ
jùn xiá
jùn qiǎo
jùn lì
jùn jiàn
jùn páng
jùn míng
jùn dàng
jùn wù
jùn liáng
jùn xuǎn
jùn chú
jùn jié
jùn yóu
jùn qì
jùn yì
jùn jié
jùn zhé
jùn háo
jùn shí
jùn qì
jùn jiāo
jùn guā
jùn xiù
jùn bì
jùn shàng
péng chǔ
sàn chǔ
xī chǔ
suān chǔ
cuò chǔ
kǎo chǔ
chuí chǔ
jǐ chǔ
zhāng chǔ
qīng chu
wú chǔ
xiàn chǔ
mán chǔ
huī chǔ
cè chǔ
běi chǔ
huá chǔ
kù chǔ
jī chǔ
héng chǔ
èr chǔ
shāng chǔ
shù chǔ
xià chǔ
cún chǔ
tòng chǔ
bǎng chǔ
píng chǔ
xīn chǔ
jiǎ chǔ
chuàng chǔ
chuí chǔ
sān chǔ
kǎo chǔ
bēi chǔ
āi chǔ
dào chǔ
zé chǔ
shēn chǔ
hè chǔ
zhēn chǔ
páng chǔ
chen chǔ
kǔ chǔ
cǎn chǔ
huāng chǔ
tà chǔ
jí chǔ
xī chǔ
hán chǔ
huān chǔ
xīn chǔ
biān chǔ
qī chǔ
jiǎ chǔ
zhàng chǔ
jùn chǔ
liǎng chǔ
nán chǔ
jiàn chǔ
zǔ chǔ
qí chǔ
xīn chǔ
jī chǔ
jiǎ chǔ
jīng chǔ
fán chǔ
chóu chǔ
bà chǔ
cháng chǔ
cōng chǔ
qiáo chǔ
chuàng chǔ
jùn chǔ
chuí chǔ
sù chǔ
⒈ 华美动人。 唐封演《封氏闻见记·贡举》：“冀州进士张昌龄、王瑾并文词俊楚，声振京邑。
引师旦考其文策，为下等。”
俊jùn(1)（形）相貌好看：～秀｜～俏｜这个孩子长得好～呀。(2)（形）才智出众的：～杰｜英～｜～士。
楚读音：chǔ楚chǔ(1)（形）〈书〉痛苦：苦～。(2)（名）牡荆；落叶灌木；开青色或紫色的穗状小花；鲜叶供药用。(3)古国名。在今湖南；湖北一带；战国七雄之一：～国。(4)姓。