chǐ lù
chǐ sù
chǐ jì
chǐ jiù
chǐ jìn
chǐ hán
chǐ cháng
chǐ dié
chǐ huáng
chǐ xù
chǐ tiáo
chǐ shuāi
chǐ jiān
chǐ liè
chǐ fà
chǐ shé
chǐ mài
chǐ wèi
chǐ chǐ
chǐ gé
chǐ zhì
chǐ xué
chǐ càn
chǐ yìn
chǐ dì
chǐ zhì
chǐ lún
chǐ lùn
chǐ gòu
chǐ yào
chǐ lì
chǐ xù
chǐ jiàn
chǐ yù
chǐ suàn
chǐ mù
chǐ zūn
chǐ zhàn
chǐ jí
chǐ mù
chǐ guān
chǐ fēn
chǐ lù
chǐ yìn
chǐ jué
chǐ qiāng
chǐ yá
chǐ suì
chǐ jí
chǐ lì
chǐ zú
chǐ jué
chǐ zhòu
chǐ shǎo
chǐ bān
chǐ bèi
chǐ cuò
chǐ zào
chǐ qióng
chǐ ní
chǐ shǔ
chǐ jù
chǐ yòng
chǐ gēng
chǐ huò
chǐ liè
chǐ pàn
chǐ jiǎo
chǐ yīn
chǐ dé
chǐ nián
chǐ qiú
chǐ lǐ
chǐ cì
chǐ gēn
chǐ hén
chǐ zhàng
chǐ lěng
chǐ mào
chǐ ràng
chǐ yín
chǐ yù
chǐ zhào
chǐ dié
chǐ yóu
chǐ jiá
chǐ yán
chǐ zhuàng
chǐ jì
chǐ zuò
chǐ suǒ
⒈ 露齿而笑。
引清陈康祺《燕下乡脞录》卷四：“同年九十七人，咸为齿粲。”
《花月痕》第十回：“荷生正要往下説， 采秋不觉齿粲起来。”
齿chǐ(1)（名）人和高等动物咀嚼食物的器官；由坚固的骨组织和釉质构成。通称牙或牙齿。(2)（名）（～儿）物体上齿形的部分：锯～儿｜梳～儿。(3)（形）带齿儿的：～轮。(4)（名）〈书〉年龄：～德俱尊。(5)（动）〈书〉说到；提起：～及（说到；提及）｜不足～数。
粲读音：càn粲càn(1)（名）精白的米。(2)（形）鲜明、美好。(3)（名）美貌；露齿笑。