míng wán
míng hēi
míng dé
míng qì
míng fú
míng huì
míng gǔ
míng shì
míng zé
míng máng
míng xīn
míng líng
míng chóu
míng zhì
míng jì
míng miè
míng jīn
míng ān
míng zhái
míng mì
míng gǔ
míng cáo
míng yòu
míng gòng
míng tú
míng dào
míng shén
míng fú
míng qì
míng huì
míng mò
míng tán
míng cái
míng zhǐ
míng wèi
míng yù
míng jìng
míng shì
míng xiāng
míng chūn
míng chǔn
míng jí
míng fēn
míng qiáng
míng hǎi
míng jiè
míng wù
míng kōng
míng wáng
míng mí
míng wū
míng yì
míng chén
míng guǒ
míng tóng
míng fǔ
míng hé
míng mò
míng zhào
míng xíng
míng gǔ
míng yuán
míng jūn
míng yù
míng yù
míng miǎn
míng lì
míng míng
míng bào
míng qī
míng qián
míng mèi
míng xiǎng
míng xū
míng zhuī
míng è
míng mò
míng jí
míng yáng
míng dàn
míng lù
míng lù
míng zhū
míng chèn
míng àn
míng dùn
míng líng
míng yī
míng sī
míng huà
míng guān
míng zhù
míng yōu
míng yī
míng xū
míng yīn
míng mù
míng ào
míng qī
míng xuě
míng zuò
míng zī
míng chōng
míng tǎo
míng qìng
míng huǒ
míng qū
míng gǎn
míng chà
míng zhēn
míng gōng
míng hūn
míng jué
míng máng
míng dào
míng qiǎng
míng yán
míng shù
míng qiáng
míng miǎo
míng zhēng
míng zhōng
míng pèi
míng wú
míng yì
míng wēi
míng xiǎn
míng shòu
míng sè
míng kuàng
míng suǒ
míng cáng
míng yīng
míng guó
míng jiān
míng zhì
míng bó
míng mò
míng shēng
míng hóng
míng bǎo
míng cān
míng fú
míng è
míng qióng
míng yuàn
míng yán
míng rán
míng mù
míng huàn
míng jì
míng dìng
míng ài
míng méng
míng chāo
míng zhé
míng jī
míng yǔ
míng shì
míng méi
míng jiàn
míng hūn
míng sōu
míng zhào
míng quán
míng hún
míng yú
míng shì
míng líng
míng tōng
míng sī
míng fán
míng qù
míng zhí
míng kè
míng yè
míng mì
míng qiú
míng fēi
míng shān
míng xuàn
⒈ 谓死亡。
引唐杜甫《追酬故高蜀州人日见寄》诗之三：“锦里春光空烂熳，瑶墀侍臣已冥寞。”
唐白居易《过敷水》诗：“秦氏双蛾久冥寞， 苏臺五马尚蜘蟵。”
⒉ 指死者。参见“冥漠”。
引《后汉书·张奂传》：“父母朽骨，孤魂相託，若蒙矜怜，壹惠咳唾，则泽流黄泉，施及冥寞，非奂生死所能报塞。”
⒊ 指阴间。
引《旧唐书·刘邺传》：“﹝李德裕﹞倾以微累，窜於遐荒，既迫衰残，竟归冥寞。”
唐李复言《续玄怪录·卢仆射从史》：“僕射去人寰久矣，何不还生人中，而久处冥寞？”
⒋ 犹冥寂，玄默。
引唐岑参《文公讲堂》诗：“丰碑文字灭，冥寞不知年。”
宋苏辙《题王生画三蚕蜻蜓》诗之二：“一饱困竹稍，凝然反冥寞。”
金吴激《夜泛涡河龙潭》诗：“图经记父老，冥寞年岁多。”
⒌ 幽深貌。
引唐杜甫《万丈潭》诗：“青溪含冥寞，神物有显晦。”
唐李商隐《井泥四十韵》：“下去冥寞穴，上承雨露滋。”
⒍ 指苍天。
引唐杨巨源《别鹤》诗：“雄飞戾冥寞，此意何由传。”
⒎ 广漠无际貌。
引明夏邦谟《思友赋寄杨用修》：“謇廓落而冥寞兮，阻容与以优游。”
冥míng(1)（形昏暗：幽～｜晦～。(2)（形）深奥；深沉：～思｜～想。(3)（形）糊涂；愚昧：～顽。(4)（名）迷信的人称人死以后进入的世界；阴间：～钞｜～府。
寞读音：mò寞mò（形）安静；冷落：～然。