míng bào
míng tóng
míng jí
míng wèi
míng wù
míng mò
míng qī
míng tǎo
míng hūn
míng qìng
míng jì
míng qiáng
míng sī
míng yì
míng xiǎn
míng gòng
míng yáng
míng jiān
míng xíng
míng rán
míng yī
míng yòu
míng jiè
míng shì
míng chà
míng miǎn
míng dìng
míng jīn
míng fēn
míng zhì
míng è
míng xū
míng mò
míng fán
míng guó
míng líng
míng jìng
míng shān
míng xiāng
míng chóu
míng jì
míng yè
míng zhù
míng fú
míng hēi
míng mò
míng gǎn
míng cān
míng hǎi
míng lù
míng shòu
míng wú
míng qì
míng yù
míng miè
míng xū
míng gǔ
míng yù
míng méng
míng yán
míng huì
míng hé
míng lù
míng huà
míng shén
míng fēi
míng xuàn
míng tōng
míng huì
míng líng
míng tán
míng mò
míng yōu
míng shì
míng máng
míng qì
míng zuò
míng guǒ
míng kuàng
míng yuàn
míng chèn
míng jué
míng tú
míng hūn
míng fú
míng dào
míng sōu
míng zhào
míng yú
míng xiǎng
míng yǔ
míng jī
míng sī
míng qián
míng wū
míng mí
míng chén
míng kè
míng miǎo
míng zhé
míng bó
míng àn
míng chǔn
míng zhào
míng wáng
míng kōng
míng shēng
míng jiàn
míng ài
míng wēi
míng xuě
míng wán
míng dàn
míng hóng
míng jūn
míng chūn
míng zhái
míng zhì
míng gǔ
míng yīn
míng yán
míng yī
míng guān
míng shì
míng dùn
míng méi
míng míng
míng zhēn
míng ào
míng è
míng yuán
míng bǎo
míng zhōng
míng gōng
míng qiǎng
míng qiú
míng shù
míng cáo
míng cái
míng chōng
míng zhí
míng zhǐ
míng qù
míng gǔ
míng dào
míng fǔ
míng qī
míng mì
míng shì
míng yīng
míng mèi
míng ān
míng suǒ
míng xīn
míng zhuī
míng cáng
míng quán
míng líng
míng qiáng
míng chāo
míng mù
míng qū
míng zé
míng hún
míng pèi
míng huàn
míng sè
míng lì
míng máng
míng mì
míng zhēng
míng zī
míng zhū
míng huǒ
míng yù
míng jí
míng qióng
míng fú
míng dé
míng mù
míng yì
⒈ 指深奥的义理。
引《后汉书·方术传序》：“至乃《河》、《洛》之文，龟龙之图， 箕子之术， 师旷之书，纬候之部，鈐决之符，皆所以探抽冥賾，参验人区，时有可闻者焉。”
南朝梁王僧孺《＜临海伏府君集＞序》：“而君莫不徧探冥賾，具閲局检。”
《魏书·律历志上》：“然则制物成法，故冥賾可寻，推变有因，而化生以验。”
冥míng(1)（形昏暗：幽～｜晦～。(2)（形）深奥；深沉：～思｜～想。(3)（形）糊涂；愚昧：～顽。(4)（名）迷信的人称人死以后进入的世界；阴间：～钞｜～府。
赜读音：zé赜zé（形）精细、深奥：探～索隐。