míng qiú
míng xuàn
míng hé
míng wán
míng qiáng
míng chōng
míng lù
míng tǎo
míng cáo
míng sè
míng fú
míng zhào
míng zhào
míng kuàng
míng ào
míng qián
míng bào
míng jí
míng zhēng
míng yè
míng mì
míng yì
míng chāo
míng zhù
míng bǎo
míng lì
míng yuán
míng yī
míng mí
míng yù
míng yán
míng qì
míng fǔ
míng qì
míng hóng
míng fú
míng miǎn
míng hēi
míng shì
míng hún
míng wáng
míng àn
míng chén
míng wù
míng huì
míng cáng
míng tóng
míng máng
míng yī
míng kè
míng mò
míng dùn
míng dìng
míng qū
míng qìng
míng shén
míng shù
míng yòu
míng líng
míng hūn
míng xū
míng gǔ
míng yuàn
míng guǒ
míng qiáng
míng yīn
míng qiǎng
míng guó
míng jìng
míng zhōng
míng zhì
míng gǔ
míng jué
míng líng
míng yù
míng shì
míng jiān
míng è
míng zuò
míng chèn
míng zhí
míng dào
míng gòng
míng xíng
míng mù
míng qióng
míng shēng
míng mì
míng zhái
míng xiāng
míng quán
míng dàn
míng ān
míng sōu
míng xiǎng
míng jì
míng líng
míng mò
míng pèi
míng è
míng miǎo
míng wēi
míng tú
míng lù
míng fēn
míng shòu
míng bó
míng wū
míng wú
míng cān
míng mèi
míng fán
míng fú
míng sī
míng jī
míng huà
míng huǒ
míng zī
míng xīn
míng yì
míng mò
míng mù
míng jì
míng yōu
míng fēi
míng xuě
míng míng
míng zhuī
míng gōng
míng sī
míng tōng
míng qī
míng zhēn
míng jiè
míng rán
míng yǔ
míng yú
míng chūn
míng guān
míng zé
míng shì
míng chà
míng jūn
míng hūn
míng mò
míng suǒ
míng qù
míng shān
míng miè
míng zhì
míng yù
míng chǔn
míng yáng
míng yīng
míng gǔ
míng yán
míng wèi
míng méng
míng chóu
míng shì
míng kōng
míng hǎi
míng dào
míng jiàn
míng ài
míng zhǐ
míng jīn
míng zhé
míng tán
míng xū
míng xiǎn
míng máng
míng huàn
míng gǎn
míng méi
míng cái
míng qī
míng dé
míng huì
míng zhū
míng jí
⒈ 谓阴间的责罚。
引宋苏轼《代张方平谏用兵书》：“至於兴事首议之人，冥謫尤重，盖以平民无故缘兵而死，怨气充积，必有任其咎者。”
冥míng(1)（形昏暗：幽～｜晦～。(2)（形）深奥；深沉：～思｜～想。(3)（形）糊涂；愚昧：～顽。(4)（名）迷信的人称人死以后进入的世界；阴间：～钞｜～府。
谪读音：zhé谪zhé(1)（动）〈书〉封建时代高级官吏因罪被罚降职或流放。(2)（动）〈书〉指神仙受了处罚；降到人间（迷信）：有人把李白称为～仙人。(3)（动）〈书〉责备；指摘：众人交～。