míng tóng
míng xū
míng gōng
míng jì
míng yáng
míng zhí
míng hēi
míng fán
míng mò
míng xiǎn
míng ài
míng máng
míng yī
míng fú
míng huà
míng yán
míng míng
míng mò
míng cái
míng lì
míng zhái
míng zé
míng zhēn
míng zhào
míng jí
míng è
míng fú
míng fú
míng méng
míng jiān
míng zhuī
míng miè
míng fēn
míng qì
míng fǔ
míng máng
míng chà
míng chèn
míng xū
míng zhēng
míng chén
míng xuàn
míng jī
míng jué
míng qì
míng guó
míng xiāng
míng tán
míng miǎn
míng shì
míng hūn
míng gǔ
míng gǔ
míng cáng
míng yú
míng yuán
míng lù
míng shì
míng mì
míng wū
míng mò
míng zhōng
míng sī
míng shù
míng yīng
míng wán
míng shòu
míng rán
míng wèi
míng fēi
míng yōu
míng wēi
míng qiáng
míng chāo
míng zī
míng lù
míng líng
míng yù
míng jiàn
míng cān
míng xiǎng
míng gǎn
míng zhǐ
míng hūn
míng dùn
míng kuàng
míng zhū
míng hóng
míng quán
míng yì
míng líng
míng gǔ
míng qiáng
míng àn
míng jiè
míng mí
míng jūn
míng guǒ
míng hé
míng sī
míng shān
míng huǒ
míng shēng
míng jì
míng dìng
míng jìng
míng chǔn
míng suǒ
míng yù
míng jí
míng dé
míng bào
míng mò
míng zhù
míng yǔ
míng yán
míng zhào
míng wú
míng méi
míng qī
míng ān
míng sè
míng xuě
míng zhì
míng xīn
míng huì
míng shì
míng dàn
míng dào
míng dào
míng è
míng hǎi
míng qī
míng shén
míng mù
míng ào
míng xíng
míng cáo
míng gòng
míng tǎo
míng wù
míng yòu
míng yì
míng kōng
míng kè
míng bǎo
míng zuò
míng tú
míng huì
míng líng
míng miǎo
míng chūn
míng chóu
míng jīn
míng pèi
míng shì
míng qù
míng qióng
míng mù
míng zhé
míng qū
míng hún
míng yù
míng qiǎng
míng yè
míng qìng
míng qiú
míng chōng
míng yīn
míng sōu
míng mì
míng guān
míng huàn
míng bó
míng tōng
míng wáng
míng yuàn
míng yī
míng qián
míng mèi
míng zhì
ào wán
jiān wán
biān wán
yú wán
tóng wán
chǔn wán
xí wán
ruǎn wán
chén wán
cūn wán
shì wán
mí wán
diāo wán
míng wán
gěng wán
hàn wán
jiāo wán
jiān wán
qiáng wán
pí wán
dùn wán
dǔ wán
chī wán
cū wán
zhì wán
yín wán
chěng wán
guǎng wán
bì wán
hān wán
cū wán
shū wán
dìng wán
dí wán
nú wán
hūn wán
dùn wán
tǔ wán
xiōng wán
[.好工具]冥顽míngwán
(1) 昏庸顽钝;愚钝无知
英dull;stupid;thickheaded⒈ 愚昧顽固。
引唐韩愈《祭鳄鱼文》：“夫傲天子之命吏，不听其言，不徙以避之，与冥顽不灵而为民物害者，皆可杀。”
明宋濂《西天僧禅师诰》：“冥顽而怙恶者，尔推报应之説以导之。”
孙中山《民权主义》第一讲：“惜乎尚有冥顽不化之人，此亦实在无可如何！”
⒉ 指愚昧顽固的人。
引清赵翼《六哀·故公相阿文成公》诗：“幕府一握手，商略诛冥顽。”
董必武《观坠机尸影》诗：“无情歷史车轮转，轧出冥顽貉一丘。”
⒊ 谦词。愚钝。
引宋苏轼《状提举玉局观谢表》：“而臣独在幽远，最为冥顽。”
清蒲松龄《聊斋志异·绩女》：“如不以冥顽见弃，俾得一阔眼界，下愿已足。”
⒋ 指无意识，无知无识。
引清刘献廷《广阳杂记》卷三：“盖木有生性，较飞潜之物，特未脱根於地耳，不如金石之冥顽也。”
昏愚固陋。
冥míng(1)（形昏暗：幽～｜晦～。(2)（形）深奥；深沉：～思｜～想。(3)（形）糊涂；愚昧：～顽。(4)（名）迷信的人称人死以后进入的世界；阴间：～钞｜～府。
顽读音：wán顽wán(1)（动）（基本义）不驯服：～固。(2)（形）愚蠢无知：愚～。(3)（形）不容易开导或制伏；固执：～石｜冥～不灵。(4)（形）顽皮：～童｜刁～。(5)同“玩”。