hǔ zǐ
hǔ bēn
hǔ biāo
hǔ zhàng
hǔ zhǎo
hǔ qì
hǔ bào
hǔ chén
hǔ luò
hǔ yīng
hǔ chāng
hǔ yì
hǔ chī
hǔ jiàng
hǔ bān
hǔ bǔ
hǔ shi
hǔ zhú
hǔ qiū
hǔ jiāo
hǔ láo
hǔ jìn
hǔ gǔ
hǔ jǐ
hǔ jiù
hǔ jié
hǔ lù
hǔ jǐ
hǔ bèn
hǔ lǚ
hǔ chuō
hǔ sì
hǔ záo
hǔ wò
hǔ shì
hǔ pò
hǔ jīng
hǔ qí
hǔ jǐng
hǔ fù
hǔ xué
hǔ lüè
hǔ zhēng
hǔ kǒu
hǔ yì
hǔ rì
hǔ pí
hǔ cì
hǔ láng
hǔ mén
hǔ bǎng
hǔ diàn
hǔ bǐng
hǔ qí
hǔ biàn
hǔ shì
hǔ shì
hǔ guǎn
hǔ xiào
hǔ quān
hǔ zhōng
hǔ pí
hǔ tāo
hǔ wén
hǔ zǎi
hǔ chàng
hǔ wěn
hǔ yǎn
hǔ fèn
hǔ xiào
hǔ guān
hǔ méi
hǔ wéi
hǔ huì
hǔ fū
hǔ yǒu
hǔ chī
hǔ yá
hǔ wēi
hǔ lì
hǔ wěi
hǔ bài
hǔ lù
hǔ yán
hǔ guān
hǔ tuò
hǔ fāng
hǔ xià
hǔ xī
hǔ bù
hǔ nǚ
hǔ duì
hǔ fú
hǔ zhì
hǔ xiè
hǔ gùn
hǔ háo
hǔ shū
hǔ pò
hǔ tóu
hǔ xì
hǔ hóu
hǔ yí
hǔ wèi
hū hū
hǔ yuè
hǔ kàn
hǔ jù
hǔ qián
liáo láng
hú láng
qīng láng
tiáo láng
gōng láng
chái láng
xīng láng
xiāo láng
dú láng
shǔ láng
tān láng
ā láng
yǐn láng
bái láng
dì láng
qí láng
shè láng
hóng láng
sè láng
hǔ láng
wū láng
chái láng
cāng láng
è láng
fēng láng
tiān láng
fēng láng
虎狼hǔláng
(1) 比.喻穷凶极恶的人
英bandit⒈ 比喻凶残或勇猛的人。亦以喻凶残或勇猛。
引《左传·哀公六年》：“及朝，则曰：‘彼虎狼也。’”
《三国演义》第五回：“温侯吕布挺身出曰：‘父亲勿虑， 关外诸侯， 布视之如草芥；愿提虎狼之师，尽斩其首，悬於都门。’”
虎与狼。
虎hǔ(1)（名）哺乳动物；毛黄色；有黑色的斑纹。听觉和嗅觉都很敏锐；性凶猛；力气大；夜间出来捕食鸟兽；有时伤害人。毛皮可以做毯子和椅垫；骨、血和内脏都可以制药。通称老虎。(2)（形）比喻勇猛威武：～将｜～～有生气。(3)（动）〈方〉露出凶相：～起脸。(4)（Hǔ）姓。(5)同‘唬’。虎hù（名）〔虎不拉〕（hù·bu lǎ）〈方〉即伯劳；鸟名；尾巴长；吃昆虫和小鸟。
狼读音：láng狼láng（名）哺乳动物；形状和狗相似；昼伏夜出；性情残忍而贪婪；伤害人畜；对畜牧业有害处。