yáng méi
jiāng méi
là méi
qiǎo méi
tàn méi
guān méi
shuāng méi
hóu méi
biāo méi
mò méi
yù méi
jì méi
xuě méi
qīng méi
zuò méi
yuè méi
wū méi
là méi
hè méi
nòng méi
láng méi
xǐ méi
zhū méi
chǔ méi
yán méi
là méi
tián méi
gōng méi
wú méi
chū méi
ōu méi
huáng méi
duàn méi
sòng méi
chuī méi
wàng méi
rù méi
luò méi
diào méi
dǎng méi
guān méi
gǎo méi
shí méi
sū méi
xī méi
yì méi
tái méi
suān méi
líng méi
xiāng méi
què méi
lǐng méi
jì méi
cán méi
hán méi
gēng méi
yáng méi
léng méi
biāo méi
bái méi
yíng méi
⒈ 亦作“樃梅”。木名。
引明李时珍《本草纲目·果一·樃梅》:“樃梅出均州太和山。相传真武折梅枝插于樃树,誓曰:‘吾道若成,花开果结。’后果如其言。今树尚在五龙宫北,榔木梅实,杏形桃核。”
按, 清宋荦《筠廊偶笔》卷下“樃”均引作“桹”。 明徐弘祖《徐霞客游记·游太和山日记》:“其旁榔梅数株,大皆合抱,花色浮空映山,绚烂巖际。”
1. 〔榔头〕锤子。
2. 〔榔榆〕落叶乔木,木材坚硬致密。
梅读音:méi梅méi(1)(名)乔木;性耐寒;早春开花;有粉红、白、红等颜色。果实球形;味酸。(2)(名)这种植物的花。(3)(名)(~子)这种植物的果实。(4)(名)(Méi)姓。