lǐng bǎn
lǐng yíng
lǐng yīn
lǐng bǎn
lǐng yuè
lǐng jiǎo
lǐng ài
lǐng nán
lǐng běi
lǐng xiù
lǐng cén
lǐng róng
lǐng dōng
lǐng méi
lǐng qiáo
lǐng dàn
lǐng guǎng
lǐng lín
lǐng yàn
lǐng biǎo
lǐng zhàng
lǐng wài
lǐng hòu
lǐng zuǒ
lǐng hǎi
lǐng tóu
lǐng fù
lǐng gǎng
là méi
què méi
rù méi
cán méi
wàng méi
zuò méi
xī méi
zhū méi
yán méi
dǎng méi
suān méi
líng méi
qiǎo méi
tái méi
jì méi
biāo méi
duàn méi
hè méi
xuě méi
huáng méi
là méi
luò méi
yuè méi
sòng méi
wú méi
guān méi
láng méi
ōu méi
tián méi
biāo méi
léng méi
sū méi
jiāng méi
wū méi
là méi
mò méi
yù méi
gǎo méi
chū méi
chuī méi
shí méi
xiāng méi
jì méi
yíng méi
yì méi
tàn méi
hóu méi
gēng méi
xǐ méi
yáng méi
shuāng méi
hán méi
yáng méi
bái méi
diào méi
nòng méi
lǐng méi
qīng méi
chǔ méi
gōng méi
guān méi
⒈ 指大庾岭上的梅花。 大庾岭上梅花，古来有名。因岭南北气候差异，梅花南枝已落，北枝方开。
引唐杜甫《秋日荆南述怀》诗：“秋雨漫湘竹，阴风过岭梅。”
宋苏轼《定风波》词：“万里归来颜愈少，微笑，时时犹带岭梅香。”
1.顶上有路可通行的山：一道～。崇山峻～。翻山越～。
2.高大的山脉：南～。秦～。大兴安～。
3.专指大庾岭等五岭：～南。
4.姓。
梅读音：méi梅méi(1)（名）乔木；性耐寒；早春开花；有粉红、白、红等颜色。果实球形；味酸。(2)（名）这种植物的花。(3)（名）（～子）这种植物的果实。(4)（名）（Méi）姓。