biāo mù
biāo bō
biāo jì
biāo chì
biāo zhì
biāo bǎng
biāo qiè
biāo pái
biāo jiè
biāo qián
biāo mài
biāo jiē
biāo jǔ
biāo huò
biāo yù
biào mò
biāo xiǎn
biāo tí
biāo péng
biāo jué
biāo méi
biāo biāo
biāo gé
biāo guān
biāo lüè
biāo yáo
biāo luò
biāo pì
biāo bǎng
biāo qì
biāo zhāi
biāo shuō
biāo shēn
biāo fú
biāo cǎi
biāo zhì
biāo yǔn
chuī méi
yán méi
là méi
léng méi
biāo méi
xiāng méi
cán méi
hóu méi
sòng méi
gēng méi
lǐng méi
diào méi
xī méi
shuāng méi
chū méi
hè méi
jiāng méi
tián méi
yáng méi
ōu méi
guān méi
yáng méi
wàng méi
xǐ méi
yíng méi
shí méi
là méi
jì méi
tàn méi
rù méi
là méi
yuè méi
huáng méi
zhū méi
sū méi
yì méi
nòng méi
biāo méi
qīng méi
suān méi
jì méi
chǔ méi
tái méi
zuò méi
wú méi
bái méi
xuě méi
guān méi
gōng méi
què méi
yù méi
duàn méi
mò méi
hán méi
gǎo méi
qiǎo méi
luò méi
wū méi
líng méi
dǎng méi
láng méi
⒈ 有，助词。摽梅，谓梅子成熟而落下。后以“摽梅”比喻女子已到结婚年龄。
引《诗·召南·摽有梅》：“摽有梅，其实七兮；求我庶士，迨其吉兮。”
《南齐书·海陵王纪》：“督劝婚嫁，宜严更申明，必使禽币以时，摽梅息怨。”
唐郑世翼《看新婚》诗：“初笄梦桃李，新妆应摽梅。”
清纪昀《阅微草堂笔记·姑妄听之二》：“见尘壁仿佛有字迹，拂拭諦视，乃细楷书二絶句……不知是谁家娇女，寄感摽梅。”
梅落而知时已晚。语本《诗经．召南．摽有梅．序》：「摽有梅，男女及时也。」比喻女子出嫁应当及时。《南齐书．卷五．海陵王本纪》：「督劝婚嫁，宜严更申明，必使禽币以时，摽梅息怨。」也作「标梅」、「摽有梅」。
1. 挥之使动：“曹子摽剑而去之”。
2. 高扬：“摽然若秋云之远”。
3. 古同“标”，标榜。
梅读音：méi梅méi(1)（名）乔木；性耐寒；早春开花；有粉红、白、红等颜色。果实球形；味酸。(2)（名）这种植物的花。(3)（名）（～子）这种植物的果实。(4)（名）（Méi）姓。