hóu jié
hóu tóu
hóu yán
hóu lóng
hóu bì
hóu jí
hóu míng
hóu qiāng
hóu zhuàn
hóu yān
hóu chún
hóu jìng
hóu yùn
hóu zhuǎn
hóu yīn
hóu lóng
hóu tóu
hóu yōng
hóu jí
hóu jié
hóu shā
hóu wěn
hóu ái
hóu kēng
hóu shé
hóu fēng
hóu jīn
hóu sù
hóu é
hóu jīn
yīng chún
hé chún
huā chún
xiē chún
quē chún
zhū chún
jiǎng chún
shàng chún
jiāo chún
diǎn chún
zǎn chún
jiāo chún
dàn chún
dān chún
ěr chún
yú chún
jiān chún
yàn chún
qián chún
liǎn chún
tán chún
wǎn chún
yīng chún
fǎn chún
tián chún
hóu chún
zuǐ chún
hú chún
wěn chún
gǔ chún
fèi chún
jiàng chún
yáo chún
chuī chún
bǔ chún
tuō chún
diǎn chún
diào chún
yǎn chún
qīng chún
xià chún
hóng chún
chán chún
jù chún
yā chún
niú chún
wǎn chún
lóng chún
xīng chún
⒈ 喻指宫廷中与帝王亲近的重要职位。
引汉孔融《卫尉张俭碑铭》：“圣主克爱，命作喉脣。”
南朝梁沉约《齐故安陆昭王碑文》：“献替帷扆，实掌喉脣。”
《南史·刘湛传》：“此四贤一时之秀，同管喉脣，恐后世难继。”
《周书·武帝纪下》：“阉竖居阿衡之任，胡人寄喉脣之重。”
喉hóu（名）介于咽和气管之间的部分；喉是呼吸器官的一部分；喉内有声带；又是发音器官；也作喉头。
唇读音：chún唇chún（名）人或某些动物口的周围的肌肉部分：嘴～。