chuī dòng
chuī tái
chuī xū
chuī sù
chuī pāi
chuī jī
chuī huā
chuī hū
chuī dēng
chuī fú
chuī zhú
chuī shā
chuī tóng
chuī fèng
chuī chàng
chuī shǒu
chuī dí
chuī yún
chuī méi
chuī yù
chuī pěng
chuī da
chuī shuā
chuī chén
chuī nòng
chuī xǔ
chuī líng
chuī gǔ
chuī wàn
chuī jī
chuī huī
chuī xī
chuī hǔ
chuī fā
chuī guǎn
chuī sòng
chuī qiāng
chuī chún
chuī xū
chuī shēng
chuī qiú
chuī bò
chuī jiǎo
chuī guǎn
chuī líng
chuī ǒu
chuī huáng
chuī xiāo
chuī mào
chuī yè
chuī dàng
chuī jīn
chuī lún
chuī zhì
chuī máo
chuī zǐ
chuī luó
chuī shà
chuī sàn
chuī chuī
chuī suǒ
chuī fēng
chuī léi
chuī rǔ
chuī shào
chuī huǒ
chuī lè
chuī yáng
chuī tǒng
chuī niú
chuī chí
chuī hǒu
chuī zòu
chuī hún
chuī tán
chuī yú
chuī téng
chuī yān
chuī lǜ
chuī biān
chuī jī
chuī jìng
chuī jiā
xià chún
yā chún
diǎn chún
tán chún
tián chún
jiāo chún
quē chún
wěn chún
yáo chún
yǎn chún
zǎn chún
diǎn chún
jiàng chún
chuī chún
jiān chún
wǎn chún
tuō chún
zhū chún
yàn chún
yīng chún
jù chún
qián chún
shàng chún
zuǐ chún
xiē chún
hé chún
jiǎng chún
yīng chún
yú chún
lóng chún
huā chún
liǎn chún
qīng chún
fèi chún
chán chún
fǎn chún
hú chún
dān chún
bǔ chún
xīng chún
niú chún
hóng chún
diào chún
wǎn chún
ěr chún
jiāo chún
hóu chún
gǔ chún
dàn chún
⒈ 亦作“吹脣”。吹口哨。
引《南齐书·魏虏传》：“竝有鼙角，吹脣沸地。”
《资治通鉴·齐明帝建武四年》引此文， 胡三省注：“吹脣者，以齿啮脣作气吹之，其声如鹰隼；其下者以指夹脣吹之，然后有声，谓之啸指。”
清钱谦益《一年》诗：“吹唇沸地狐羣力，剺面呼风蜮鬼灵。”
清许叔平《里乘》卷六：“一日暮过峻岭，忽林中吹脣作声，健儿百数十人，持械骤至。”
吹口哨。
吹chuī(1)（动）合拢嘴用力吐气：～口哨。(2)（动）空气流动：风～雨打。(3)（动）说大话：～牛。(4)（形）事情失败：这事～了。
唇读音：chún唇chún（名）人或某些动物口的周围的肌肉部分：嘴～。