huí tán
guǎ dàn
hé dàn
bào dàn
qiāo dàn
qiāng dàn
zhǐ dàn
zhà dàn
bāo dàn
fáng dàn
liú dàn
qīng dàn
shè dàn
cān dàn
àn dàn
zhè dàn
fēi dàn
jiū dàn
tiào dàn
fǎn tán
gōng dàn
pīn dàn
luàn tán
dǎo dàn
táng dàn
guǐ dàn
zhū dàn
chòu dàn
lán dàn
gǔn dàn
biǎn dàn
míng dàn
chóng tán
hé dàn
zhòng dàn
chuī tán
píng tán
pēng tán
là dàn
dēng dàn
yù dàn
bó dàn
yǐn dàn
tuī dàn
bāo dàn
dǎo dàn
wān dàn
dǎ dàn
jīn dàn
róng dàn
dǐ dàn
pào dàn
shí dàn
sàn dàn
gǔ dàn
dòng tan
jī tán
tóu dàn
cāo dàn
shéng dàn
qū dàn
pāi dàn
gē dàn
miàn dàn
lǎng dàn
gǔ dàn
chōu dàn
āi dàn
zhú dàn
xiàn dàn
liú dàn
miào dàn
gōng dàn
zǐ dàn
⒈ 用手指弹奏弦索乐器。参见“搊弹词”。
引宋葛立方《韵语阳秋》卷十五：“乐天有《五弦弹》诗云：‘ 赵璧知君入骨爱，五絃一一为君调。’又云：‘惟忧赵璧白髮生，老死人间无此声。’想其搊弹之妙，冠古絶今。”
明汤显祖《紫箫记·心香》：“久不搊弹，前日聊按《仙宫》一曲，指尖、银甲、弦子三件，都不相管着了。”
况周颐《蕙风词话》卷三：“金董解元《西厢记》，搊弹体传奇也。”
1. 弹拨：搊筝。搊琵琶。
2. 束紧：搊腰带。
3. 方言，扶：把爷爷搊起来吃药。
4. 方言，手扶住或一端用力向上使物体立起或翻倒：把倒的凳子搊起来。把石头搊下山坡。
弹读音：dàn,tán[ dàn ]1. 可以用力发射出去的小丸；装有爆炸物可以击毁人、物的武器：弹丸。子弹。弹雨。枪弹。氢弹。导弹。手榴弹。原子弹。
2. 古代指以竹为弦的弓：“左挟弹，右摄丸”。