wān dàn
chōu dàn
róng dàn
píng tán
jīn dàn
gē dàn
fēi dàn
tuī dàn
qiāo dàn
chuī tán
là dàn
dǐ dàn
bāo dàn
qū dàn
yǐn dàn
gōng dàn
lǎng dàn
liú dàn
luàn tán
pào dàn
táng dàn
bó dàn
jī tán
zhū dàn
sàn dàn
qīng dàn
guǐ dàn
bāo dàn
hé dàn
jiū dàn
cān dàn
lán dàn
àn dàn
fáng dàn
biǎn dàn
qiāng dàn
liú dàn
bào dàn
gōng dàn
cāo dàn
yù dàn
shí dàn
pīn dàn
dòng tan
gǔ dàn
dēng dàn
dǎo dàn
míng dàn
pāi dàn
dǎo dàn
miàn dàn
chóng tán
hé dàn
fǎn tán
huí tán
tiào dàn
chòu dàn
tóu dàn
zhà dàn
zhú dàn
zhè dàn
shè dàn
gǔn dàn
zhòng dàn
pēng tán
zǐ dàn
shéng dàn
zhǐ dàn
āi dàn
guǎ dàn
xiàn dàn
gǔ dàn
miào dàn
dǎ dàn
霰弹xiàndàn
(1) 榴霰弹
(.好工具)英shrapnel⒈ 炮弹的一种。弹壁薄，内装黑色炸药和小铅球或钢球，弹头装有定时的引信，能在预定的目标上空及其附近爆炸，杀伤敌军的密集人马。也叫榴霰弹、子母弹、群子弹。
一种壳弹。在锌壳或钢皮壳内，装满直径约半吋的铁铸弹丸，再用木屑充满间隙。发火时，弹壳首先破裂，到了炮口，弹丸便分散出来，是一种破坏性极强的武器。
空中降落的白色不透明的小冰粒，常呈球形或圆锥形。多在下雪前或下雪时出现。有的地区叫雪子（xuězǐ）、雪糁（xuěshēn）。
弹读音：dàn,tán[ dàn ]1. 可以用力发射出去的小丸；装有爆炸物可以击毁人、物的武器：弹丸。子弹。弹雨。枪弹。氢弹。导弹。手榴弹。原子弹。
2. 古代指以竹为弦的弓：“左挟弹，右摄丸”。