pāi rán
pāi tiān
pāi zhāng
pāi jià
pāi mǎn
pāi bǎn
pāi jiàn
pāi zuǐ
pāi zi
pāi pū
pāi pǐn
pāi àn
pāi huà
pāi huā
pāi xī
pāi yīn
pāi gān
pāi dá
pāi shǒu
pāi hé
pāi dàng
pāi fā
pāi zhào
pāi dǎ
pāi xì
pāi chē
pāi zhuān
pāi dàn
pāi ǒu
pāi shè
pāi sāi
pāi hù
pāi pāi
pāi mài
pāi dá
pāi zú
pāi gǔn
pāi píng
pāi àn
pāi jiǎo
pāi shì
pāi dàn
pāi mǐ
pāi tuō
pāi yǎn
pāi fǔ
pāi bì
pāi qiú
pāi jī
pāi zhǎng
pāi mì
pāi jiān
pāi jié
pāi xù
pāi fú
pāi dāo
pāi mǎ
qiāng dàn
luàn tán
dǎ dàn
guǎ dàn
bāo dàn
dòng tan
biǎn dàn
shéng dàn
tóu dàn
tuī dàn
jī tán
yǐn dàn
miào dàn
miàn dàn
gōng dàn
fēi dàn
zhà dàn
bào dàn
guǐ dàn
gē dàn
qiāo dàn
míng dàn
pīn dàn
pēng tán
shí dàn
dǐ dàn
píng tán
āi dàn
qīng dàn
pào dàn
gǔn dàn
shè dàn
bó dàn
gōng dàn
yù dàn
liú dàn
pāi dàn
lǎng dàn
sàn dàn
chuī tán
dēng dàn
xiàn dàn
zhǐ dàn
chōu dàn
zhòng dàn
àn dàn
zhū dàn
zǐ dàn
hé dàn
zhú dàn
wān dàn
bāo dàn
jīn dàn
chòu dàn
lán dàn
cān dàn
táng dàn
là dàn
gǔ dàn
gǔ dàn
zhè dàn
dǎo dàn
hé dàn
jiū dàn
fǎn tán
qū dàn
tiào dàn
fáng dàn
dǎo dàn
cāo dàn
róng dàn
huí tán
liú dàn
chóng tán
⒈ 中唐以后一种流行曲调。演唱时伴有表情、动作。
引唐苏鹗《杜阳杂编》卷下：“可及善转喉舌，对至尊弄媚眼，作头脑，连声作词，唱新声曲，须臾即百数方休，时京城不调少年相效，谓之拍弹。”
《太平广记》卷二〇四引唐卢言《卢氏杂说·米嘉荣》：“近有陈不嫌，不嫌子意奴，一二十年来，絶不闻善唱，盛以拍弹行於世。拍弹起於李可久。”
拍pāi(1)（动）用手掌拍打：～打｜～手。(2)（动）浪涛冲击：惊涛～岸。(3)（名）（～子、～儿）拍打东西的用具：蝇～儿。(4)（名）（～子）音乐中；计算音乐历时长短的单位：合～｜节～。(5)（动）拍摄。(6)（动）发（电报）等。(7)（动）〈口〉拍马屁：溜须～马。
弹读音：dàn,tán[ dàn ]1. 可以用力发射出去的小丸；装有爆炸物可以击毁人、物的武器：弹丸。子弹。弹雨。枪弹。氢弹。导弹。手榴弹。原子弹。
2. 古代指以竹为弦的弓：“左挟弹，右摄丸”。