pán táo
pán huǐ
pán zhū
pán mǎn
pán yū
pán chī
pán jù
pán jié
pán yíng
pán chē
pán shí
pán yōu
pán wěi
pán biān
pán fú
pán jué
pán qū
pán shé
pán xiōng
pán lián
pán bó
pán zhé
pán wān
pán jù
pán báo
pán cuò
pán luò
pán bó
pán chóng
pán shé
pán qū
pán rào
pán gēn
pán qiú
pán zhī
pán lóng
pán gù
pán liú
pán ná
pán mù
pán ná
pán pì
pán qián
pán kuí
pán zhì
pán yù
pán jí
pán xuán
pán gèn
pán dào
pán yǐng
pán jì
pán ní
pán zhǐ
pán hù
pán pán
pāo bó
yān bó
ān bó
liú bó
xū bó
xiē bó
jì bó
guī bó
luò bó
shāo bó
jì bó
lǚ bó
shuǐ pō
qiū bó
píng bó
máo bó
dàn bó
chōng bó
yě bó
jìng bó
piāo bó
niǎo bó
cóng bó
jī bó
jī bó
piāo bó
fān bó
hú pō
kào bó
pán bó
jì bó
yǐ bó
hòu bó
cún bó
tún bó
fàn bó
jìn bó
jìng bó
ōu bó
mò bó
zhù bó
wěi bó
pán bó
dàn bó
dìng bó
shāo bó
còu bó
píng bó
chéng bó
yàng bó
yù bó
yuān bó
xuán bó
qì bó
fēn bó
sù bó
fǎng bó
qī bó
gū bó
tíng bó
zhàn bó
⒈ 蟠曲停留。
引唐王度《古镜记》：“仍掘树，树心有一穴，於地渐大，有巨蛇蟠泊之跡。”
⒉ 充满；布满。参见“蟠薄”。
引宋苏舜钦《＜石曼卿诗集＞序》：“独以劲语蟠泊，会而终於篇，而復气横意举，洒落章句之外。”
蟠pán（动）蟠曲；曲折环绕。
泊读音：bó,pō[ bó ]1. 停船靠岸：泊船。泊位（航运上指港区能停靠船泊的位置）。停泊。
2. 停留：飘泊。
3. 〔落（luò）泊〕见“落1”。
4. 安静：淡泊（亦作“澹泊”）。