kòu liáng
kòu dèng
kòu zhàn
kòu rǎng
kòu méi
kòu lüè
kòu jiǎ
kòu biān
kòu fú
kòu chǎng
kòu rǎo
kòu chāo
kòu lǔ
kòu nì
kòu huàn
kòu bào
kòu ráng
kòu tōu
kòu nán
kòu lüè
kòu zéi
kòu chóu
kòu chóu
kòu tuō
kòu jǐng
kòu dí
kòu shì
kòu fēn
kòu bī
kòu dào
kòu jiān
kòu lìng
kòu róng
kòu hài
kòu dān
kòu xīn
kòu nüè
kòu xiān
kòu zhì
kòu jù
kòu pàn
kòu fēng
kòu jìng
kòu jié
kòu jǐng
kòu piāo
kòu chāo
kòu qiè
kòu luàn
kòu lái
kòu niè
kòu niè
kòu bào
jié dào
dì dào
hǎi dào
jī dào
gǒu dào
kuī dào
kòu dào
bèi dào
jī dào
rǎng dào
míng dào
qíng dào
jì dào
fáng dào
kuī dào
tōu dào
xiá dào
lüè dào
jiāng dào
shī dào
huì dào
wō dào
cuàn dào
gōng dào
sù dào
jué dào
shàng dào
jiān dào
háo dào
qiè dào
guàn dào
jiǎ dào
yuǎn dào
yín dào
zāng dào
piāo dào
huà dào
qiú dào
dà dào
zéi dào
xiǎn dào
bāng dào
jǐn dào
jù dào
jié dào
chāo dào
shǔ dào
jiàn dào
zhù dào
jù dào
chāo dào
juān dào
jī dào
fěi dào
qiáng dào
yì dào
qū dào
tū dào
qī dào
shuǐ dào
tān dào
qīn dào
dǐ dào
xíng dào
盗贼。
侵扰[.好工具]劫掠。
⒈ 盗贼。
引《左传·襄公三十一年》：“敝邑以政刑之不修，寇盗充斥，无若诸侯之属辱在寡君者何？”
晋葛洪《抱朴子·博喻》：“金玉崇而寇盗至，名位高而忧责集。”
清倦圃野老《庚癸纪略》：“富户俱称无钱，虽存亡危急之秋，寧资寇盗。”
瞿秋白《饿乡纪程》四：“资产阶级‘自由平等’的革命，只赚着一舆台奴婢匪徒寇盗的独裁制。”
⒉ 侵扰劫掠。
引《史记·大宛列传》：“昆明之属无君长，善寇盗，輒杀略汉使，终莫得通。”
《后汉书·班超传》：“往者匈奴独擅西域，寇盗河西，永平之末，城门昼闭。”
清顾炎武《日知录·选补》：“兴元元年，改吏部侍郎往洪州知选事，时京师寇盗之后，天下旱蝗，穀价翔贵。”
寇kòu(1)（名）强盗或外来的侵略者（也指敌人）：海～｜外～。(2)（动）敌人来侵略：入～。(3)（Kòu）姓。
盗读音：dào盗dào(1)（动）偷、偷窃：～取。(2)（名）抢劫财物的人：强～。