ràng zuò
ràng dù
ràng néng
ràng yǔ
ràng zǐ
ràng biǎo
ràng xiān
ràng xián
ràng guān
ràng gēng
ràng lù
ràng dé
ràng dēng
ràng lí
ràng guó
ràng chǐ
ràng pàn
ràng qiào
ràng xù
ràng bù
ràng zhǎng
ràng kàng
ràng mù
ràng ràng
ràng xìn
ràng wèi
ràng chá
ràng quán
ràng xù
ràng kè
ràng xù
ràng qiān
ràng lù
ràng pǐn
ràng shǒu
ràng jià
ràng jiǔ
ràng míng
ràng lǐn
ràng shì
ràng kāi
ràng shū
ràng yān
ràng hái
ràng dú
liè dēng
nián dēng
tī dēng
hàn dēng
liǎng dēng
yǎn dēng
mó dēng
kān dēng
bù dēng
mí dēng
jī dēng
jùn dēng
zhāo dēng
xuǎn dēng
chāo dēng
xiān dēng
qióng dēng
gāo dēng
gē dēng
xiá dēng
dāo dēng
miù dēng
bài dēng
qiū dēng
jìn dēng
zhuān dēng
lín dēng
shé dēng
dàn dēng
ān dēng
zhào dēng
hào dēng
yú dēng
tī dēng
pān dēng
tián dēng
ràng dēng
zhuó dēng
huì dēng
sān dēng
fēng dēng
jiàng dēng
jiàn dēng
jiàn dēng
wǎn dēng
yì dēng
yán dēng
qián dēng
suì dēng
dà dēng
dòu dēng
pī dēng
⒈ 抢着登上。让，通“攘”。
引《左传·定公九年》：“东郭书让登， 犂弥从之，曰：‘子让而左，我让而右，使登者絶而后下。’”
杨伯峻注：“让登者，抢登耳，让借为攘，实己欲先登。”
⒉ 让别人先登。
引《孔丛子·记义》：“孔子适齐，齐景公让登。夫子降一等， 景公三辞然后登。”
让ràng(1)（动）把方便或好处给别人：见困难就上；见荣誉就～。(2)（动）请别人接受招待：～茶｜把人家～进屋里。(3)（动）索取一定的代价；把财物的所有权转移给别人。(4)（动）表示指使、容许或听任：谁～你来的？｜～我仔细想｜～高山低头；叫河水让路。(5)（介）被；叫：行李～雨给淋了。
登读音：dēng登dēng(1)（动）上、升：～山。(2)（动）刊登或记载：～记。(3)（动）踩、踏：用力踩～。(4)（形）成熟：五谷丰～。(5)（动）〈方〉穿（鞋、裤等）：～上鞋。