yòng gēng
yōng jiù
yōng zuò
yōng rén
yòng nú
yōng wǔ
yōng gēng
yōng diàn
yòng lì
yòng kè
yòng jīn
yōng gài
yōng lì
yōng pú
yōng zhí
yòng sì
yōng xiě
yōng gù
yōng lìn
yōng zǒu
yōng gōng
yòng bǐ
yōng fàn
yōng bǎo
yōng shí
yòng qián
yōng zhí
yōng chèn
yōng bīng
yōng gù
bǐng gēng
bō gēng
shěng gēng
xī gēng
shē gēng
quàn gēng
bǐ gēng
lí gēng
xià gēng
chuò gēng
jìn gēng
diào gēng
kū gēng
guī gēng
niú gēng
cán gēng
dài gēng
yǔ gēng
lì gēng
dōng gēng
dōng gēng
hán gēng
tào gēng
qiū gēng
jìn gēng
bìng gēng
ǒu gēng
zhù gēng
tún gēng
qiǎn gēng
huǒ gēng
xiū gēng
tuì gēng
shēn gēng
fǎn gēng
mù gēng
dào gēng
qīn gēng
ràng gēng
fān gēng
nóng gēng
nòu gēng
yún gēng
kěn gēng
kè gēng
shòu gēng
jí gēng
bèi gēng
yōng gēng
yù gēng
chén gēng
shé gēng
shē gēng
yàn gēng
xún gēng
huǒ gēng
zhàn gēng
dùn gēng
yán gēng
yè gēng
kè gēng
qiáng gēng
chūn gēng
kǔ gēng
ǒu gēng
lǜ gēng
gōng gēng
jī gēng
⒈ 亦作“佣畊”。谓受雇为田主耕种。
引《史记·陈涉世家》：“陈涉少时，尝与人佣耕。”
南朝梁何逊《聊作百一体》诗：“佣畊乏旅力，倚市惮劬劳。”
宋徐铉《稽神录·胡澄》：“池阳人胡澄，佣耕以自给。”
范文澜《中国通史简编》第二编第二章第三节：“贫民受雇耕主人的田地，称为佣耕或佃客。”
受雇为人耕种。
1. 雇用，受雇用：雇佣。佣工。佣耕。
2. 受雇用的人：女佣。
耕读音：gēng耕gēng（动）用犁把田里的土翻松：～田｜～种｜春～｜精～细作。