táng xiōng
táng huáng
táng bào
táng bì
táng fǔ
táng shēng
táng wū
táng guān
táng wǔ
táng bù
táng é
táng cān
táng lǎo
táng huì
táng fáng
táng yù
táng duàn
táng chú
táng lián
táng ào
táng xī
táng gǔ
táng zūn
tāng tāng
táng hòu
táng lì
táng fàn
táng duì
táng gòu
táng zi
táng xuān
táng xuǎn
táng dié
táng shàng
táng gē
táng ào
táng xià
táng zhí
táng mì
táng wēi
táng kè
táng shǔ
táng lián
táng jiē
táng hào
táng fú
táng cháng
táng huā
táng bǎng
táng fáng
táng shì
táng gé
táng míng
táng guān
táng yàn
táng fēng
táng shì
táng dì
táng chāi
táng gòu
táng chàng
táng biǎn
táng shì
táng gè
táng huáng
táng jiě
táng mèi
⒈ 堂的低处。泛指低洼之处。
引北周庾信《小园赋》：“草树混淆，枝格相交。山为簣覆，地有堂坳。”
唐孙逖《和左卫武仓曹卫中对雨创韵赠右卫李骑曹》：“忽闻徵并作，观海愧堂坳。”
堂táng(1)（名）正房：～房｜～屋。(2)（名）专为某种活动用的房屋：会～｜饭～。(3)（名）旧时官府中举行仪式、审讯案件的地方：大～｜祠～。(4)（名）堂房。(5)（名）（量）ɑ）用于成套的家具：一～家具。b）用于分节的课程：一～家具。b）用于分节的课程
坳读音：ào坳ào（名）山间平地：山～。