táng huì
táng guān
táng yù
táng yàn
táng fú
táng duàn
táng ào
táng fáng
táng shì
táng huáng
táng hào
táng wēi
táng míng
táng chàng
táng dié
táng huā
táng zi
táng hòu
táng bǎng
táng lián
táng shì
táng cháng
táng mèi
táng xī
táng mì
táng huáng
táng dì
táng fáng
táng shàng
táng gè
táng zhí
táng kè
táng gòu
táng ào
táng fǔ
táng wǔ
táng shēng
táng xià
táng gé
táng shì
táng lǎo
táng xuān
táng bào
táng xuǎn
táng zūn
táng bù
táng é
táng gē
táng biǎn
táng cān
táng fēng
táng fàn
tāng tāng
táng gǔ
táng duì
táng jiē
táng xiōng
táng lián
táng gòu
táng chú
táng guān
táng chāi
táng bì
táng lì
táng jiě
táng wū
táng shǔ
yán bì
chán bì
diàn bì
tóng bì
táng bì
céng bì
tī bì
gū bì
mín bì
yán bì
jiē bì
dān bì
méi bì
chú bì
bā bì
fēi bì
yáo bì
lián bì
shì bì
tiān bì
fēng bì
yún bì
qīng bì
mù bì
tóng bì
rǎng bì
wén bì
xiá bì
jìn bì
hóng bì
chī bì
jī bì
gōng bì
nà bì
xuān bì
sī bì
厅堂和台阶。亦指宫内。
指(.好工具)朝廷。
⒈ 厅堂和台阶。亦指宫内。
引汉刘向《说苑·尊贤》：“鲁哀公问於孔子曰：‘当今之时君子谁贤？’对曰：‘ 卫灵公。’公曰：‘吾闻之，其闺门之内，姑姊妹无别。’对曰：‘臣观於朝廷，未观於堂陛之间也。’”
唐韩愈《祭湘君夫人文》：“外无四垣，堂陛頽落，牛羊入室，居民行商，不来祭享。”
⒉ 指朝廷。
引《旧唐书·来瑱传》：“顷者分閫颁条，久淹江汉。或频徵不至，或移镇迟留，实乖堂陛之仪，爰及干戈之忿。”
宋苏轼《赐试户部侍郎赵瞻陈乞便郡不允诏》：“庶前后相继，朝不乏人，则堂陛自隆，国有所恃。”
清俞樾《春在堂随笔》卷四：“我清朝堂陛森严，京官除各部院堂官及道科外，外官除督抚藩臬外，均不準专摺言事。”
殿堂与台阶。
堂táng(1)（名）正房：～房｜～屋。(2)（名）专为某种活动用的房屋：会～｜饭～。(3)（名）旧时官府中举行仪式、审讯案件的地方：大～｜祠～。(4)（名）堂房。(5)（名）（量）ɑ）用于成套的家具：一～家具。b）用于分节的课程：一～家具。b）用于分节的课程
陛读音：bì陛bì（名）〈书〉宫殿的台阶。