táng dié
táng shì
táng zhí
táng cān
táng huì
táng lián
táng yù
tāng tāng
táng xià
táng lián
táng xuān
táng fáng
táng shì
táng ào
táng dì
táng bì
táng fǔ
táng míng
táng fàn
táng huáng
táng mèi
táng fēng
táng fú
táng xī
táng gé
táng wǔ
táng hào
táng ào
táng wū
táng xiōng
táng gòu
táng guān
táng é
táng shēng
táng yàn
táng chú
táng duàn
táng shǔ
táng lǎo
táng bù
táng guān
táng cháng
táng kè
táng chàng
táng huā
táng shì
táng zi
táng huáng
táng zūn
táng xuǎn
táng chāi
táng wēi
táng fáng
táng lì
táng shàng
táng hòu
táng jiě
táng jiē
táng gē
táng duì
táng biǎn
táng bào
táng gòu
táng gè
táng mì
táng gǔ
táng bǎng
jiē bǎng
luò bǎng
pái bǎng
hóng bǎng
cān bǎng
tóng bǎng
yù bǎng
yú bǎng
bēi bǎng
tián bǎng
tōng bǎng
míng bǎng
qí bǎng
huáng bǎng
chū bǎng
fù bǎng
sàng bǎng
xuán bǎng
běi bǎng
shí bǎng
lóng bǎng
xiā bǎng
wén bǎng
gē bǎng
qíng bǎng
qiū bǎng
jiě bǎng
lòu bǎng
fā bǎng
yù bǎng
qíng bǎng
jiǔ bǎng
zhāi bǎng
jīn bǎng
jiǎ bǎng
bó bǎng
shǒu bǎng
biāo bǎng
shī bǎng
tí bǎng
bǎn bǎng
biǎn bǎng
bèi bǎng
zhōng bǎng
táng bǎng
mù bǎng
chī bǎng
liǎng bǎng
zhāng bǎng
zhào bǎng
biāo bǎng
shǔ bǎng
dēng bǎng
ruǐ bǎng
bān bǎng
hǔ bǎng
zuǒ bǎng
fàng bǎng
yín bǎng
guà bǎng
qiāo bǎng
wú bǎng
zhǎng bǎng
tiě bǎng
bēi bǎng
yāng bǎng
mén bǎng
diàn bǎng
bái bǎng
huáng bǎng
chūn bǎng
gāo bǎng
mǎi bǎng
xiāng bǎng
xuè bǎng
yǐ bǎng
diào bǎng
duǎn bǎng
téng bǎng
ēn bǎng
lǚ bǎng
yī bǎng
厅堂上的题额。
⒈ 厅堂上的题额。
引宋陆游《入蜀记》二：“旧有德庆堂，在法堂前，堂榜乃南唐后主撮襟书。”
厅堂上的匾额。宋．陆游〈入蜀记〉：「旧有德庆堂，在法堂前，堂榜乃南唐后主撮襟书。」也作「堂牓」。
堂táng(1)（名）正房：～房｜～屋。(2)（名）专为某种活动用的房屋：会～｜饭～。(3)（名）旧时官府中举行仪式、审讯案件的地方：大～｜祠～。(4)（名）堂房。(5)（名）（量）ɑ）用于成套的家具：一～家具。b）用于分节的课程：一～家具。b）用于分节的课程
榜读音：bǎng[ bǎng ]1. 张贴出来的文告或名单：榜帖（官府的公告）。红榜。张榜。光荣榜。榜文。发榜。榜眼（科举时代称殿试考取一甲第二名的人）。榜书（原指写在宫阙门额上的大字，后泛指招牌一类的大型字）。