gǔ yì
gǔ lái
gǔ jīng
gǔ mén
gǔ tǔ
gǔ huà
gǔ wǎng
gǔ dào
gǔ zhā
gǔ shī
gǔ jīn
gǔ dù
gǔ hèn
gǔ yì
gǔ yùn
gǔ lín
gǔ zǐ
gǔ dàn
gǔ chūn
gǔ xìng
gǔ cháng
gǔ guài
gǔ qián
gǔ zhé
gǔ yě
gǔ jí
gǔ xuě
gǔ chāi
gǔ jìng
gǔ diào
gǔ wèi
gǔ qì
gǔ chéng
gǔ chà
gǔ zhā
gǔ fēng
gǔ qì
gǔ zhě
gǔ tóng
gǔ yǔ
gǔ huān
gǔ liè
gǔ yì
gǔ zì
gǔ qín
gǔ tǐ
gǔ fǎ
gǔ qiào
gǔ běn
gǔ guó
gǔ huáng
gǔ xīn
gǔ dì
gǔ wén
gǔ chóu
gǔ fāng
gǔ zhí
gǔ sè
gǔ dàn
gǔ sè
gǔ miǎo
gǔ dù
gǔ zì
gǔ sōng
gǔ yàn
gǔ xǐ
gǔ shǐ
gǔ mò
gǔ xiān
gǔ huān
gǔ zhuāng
gǔ xī
gǔ chá
gǔ cāo
gǔ yún
gǔ dé
gǔ lǜ
gǔ hú
gǔ jìng
gǔ zhuī
gǔ jì
gǔ bèi
gǔ lóng
gǔ běi
gǔ diǎn
gǔ yǎ
gǔ xī
gǔ huà
gǔ lěi
gǔ gǔ
gǔ jiàn
gǔ xiāng
gǔ pǔ
gǔ zé
gǔ ào
gǔ hòu
gǔ shì
gǔ cí
gǔ yuǎn
gǔ zhì
gǔ shù
gǔ zhí
gǔ yuè
gǔ dài
gǔ yì
gǔ bǎn
gǔ pì
gǔ zhì
gǔ wán
gǔ lè
gǔ qǔ
gǔ shī
gǔ kē
gǔ mù
gǔ jiē
gǔ lì
gǔ yí
gǔ fó
gǔ chū
gǔ lǐ
gǔ shì
gǔ sè
gǔ zhuō
gǔ jiǎn
gǔ yì
gǔ zhòu
gǔ tiě
gǔ kuí
gǔ xué
gǔ yīn
gǔ yì
gǔ yì
gǔ shū
gǔ jǐn
gǔ mù
gǔ huò
gǔ mào
gǔ guān
gǔ dú
gǔ zhuàn
gǔ shū
gǔ xùn
gǔ guài
gǔ cuò
gǔ huà
gǔ mào
gǔ fù
gǔ zhuāng
gǔ mián
gǔ qù
gǔ dū
gǔ mù
gǔ wán
gǔ yàn
gǔ pǔ
gǔ xùn
gǔ huáng
gǔ zhuāng
gǔ jǐng
gǔ lǎo
gǔ rén
gǔ kè
gǔ shī
gǔ dǒng
gǔ jiù
gǔ jì
gǔ zhuān
gǔ jiǎ
gǔ xī
gǔ chǔ
gǔ què
gǔ wù
gǔ xiàn
gǔ zhēng
gǔ rì
gǔ shí
zhèng yì
jùn yì
qīn yì
ēn yì
lún yì
mù yì
hòu yì
cí yì
bù yì
hóng yì
qì yì
qíng yì
wǔ yì
fēng yì
duàn yì
pǐn yì
jiāo yì
jiè yì
chuāng yì
lián yì
gǔ yì
rén yì
jiā yì
chén yì
nián yì
yì yì
zhōng yì
yīn yì
shì yì
guī yì
liǎng yì
zhǐ yì
yǒu yì
běn yì
gāo yì
qī yì
jié yì
qì yì
wén yì
yín yì
⒈ 同“古义”。
⒉ 古代典籍之义理。
引《魏书·礼志二》：“良由去圣久远，经礼残缺，诸儒注记，典制无因。虽稽考异闻，引证古谊，然用捨从世，通塞有时，折衷取正，固难详矣。”
《新唐书·李德裕传》：“人君动法於日，故出而视朝，入而燕息。传曰：‘君就房有常节。’惟深察古谊，毋继以夜。”
⒊ 古贤人之风义。
引《宋史·文天祥传》：“是卷古谊若龟鑑，忠肝如铁石，臣敢为得人贺。”
清陈康祺《郎潜纪闻》卷一：“古谊忠肝，跃然纸上。”
⒋ 古代字义。指字的本义。
引清魏源《＜说文拟雅＞叙》：“《尔雅》不尽用字之本谊，专取假借，故六书之本义不明。今专以部首分类，而以其虚文语助为‘释言’，别辑其专行借谊反废古谊者为‘释训’。”
古gǔ(1)（名）古代（跟‘今’相对）：太～｜厚今薄～。(2)（形）经历多年的：～画｜这座庙～得很。(3)（名）古体诗：五～｜七～。(4)（Gǔ）姓。
谊读音：yì谊yì（名）交情。