qiáng háo
jiǔ háo
cū háo
míng háo
yì háo
fēng háo
qún háo
jùn háo
bīn háo
sù háo
biān háo
zhǒng háo
láng háo
jùn háo
gāng háo
wén háo
rén háo
zhèn háo
jīn háo
quán háo
róu háo
shǐ háo
zōng háo
qiú háo
guì háo
lí háo
qún háo
yīng háo
cūn háo
jiāo háo
yī háo
rú háo
cū háo
héng háo
cū háo
kuáng háo
fēng háo
shī háo
xián háo
zhì háo
shì háo
xiōng háo
shē háo
xióng háo
mín háo
bào háo
bù háo
èr háo
jiān háo
zì háo
kuā háo
qiú háo
xiān háo
zuì háo
sā háo
jù háo
chù háo
dà háo
bái háo
fù háo
juān háo
tǔ háo
qiū háo
bīn háo
[.好工具]酋豪qiúháo
(1) 指贵族，统治集团
英lord;noble⒈ 部落的首领。
引《汉书·匈奴传下》：“匈奴使怒，收乌桓酋豪，缚到悬之。”
《后汉书·西羌传赞》：“不立君臣，无相长一，强则分种为酋豪，弱则为人附落。”
南朝梁丘迟《与陈伯之书》：“部落携离，酋豪猜贰。”
章炳麟《訄书·原人》：“其种类不足民，其酋豪不足君。”
⒉ 土豪。
引《陈书·华皎传》：“时南州守宰多乡里酋豪，不遵朝宪。”
《新唐书·王琚传》：“﹝王琚﹞在州与官属小史酋豪饮謔、摴博、藏鉤为乐。”
⒊ 盗匪头领。
引明沉德符《野获编·勋戚·惧内》：“唐末朱温、李克用，皆一时剧盗酋豪。”
酋qiú(1)（名）酋长；部落的首领： ～长。(2)（名）（盗匪、侵略者的）首领：匪～｜贼～｜敌～。
豪读音：háo豪háo(1)（名）具有杰出才能的人：英～｜文～。(2)（形）气魄大；直爽痛快；没有拘束的：～放｜～爽｜～迈｜～言壮语｜～雨（大雨）。(3)（形）强横：～强｜～门｜巧取～夺。