tān fū
tān mò
tān rǎn
tān hěn
tān ái
tān qiè
tān tiè
tān líng
tān qīng
tān tà
tān jiāng
tān huān
tān guān
tān liàn
tān huò
tān lǎn
tān héng
tān chéng
tān nuò
tān làn
tān cán
tān shì
tān lì
tān móu
tān zuǐ
tān hè
tān wū
tān huāng
tān kǒu
tān gòu
tān dù
tān qiáng
tān lài
tān màn
tān dú
tān shē
tān shēng
tān liú
tān hēi
tān qiú
tān dào
tān huò
tān chǐ
tān lù
tān nì
tān yín
tān mù
tān duò
tān duó
tān sè
tān huì
tān huā
tān chán
tān kè
tān xiá
tān bì
tān zāng
tān wèi
tān sī
tān náng
tān zhǔ
tān huì
tān jìng
tān gòu
tān mào
tān lìn
tān lì
tān lìn
tān bào
tān chán
tān yù
tān duò
tān lìn
tān gōng
tān chī
tān bà
tān jì
tān rén
tān kē
tān niàn
tān biǎn
tān shuǎ
tān hěn
tān mào
tān suǒ
tān cū
tān nuò
tān sè
tān biǎn
tān jiǎo
tān shí
tān zhuó
tān de
tān zhe
tān bèi
tān quán
tān yòng
tān jiàn
tān jiǔ
tān tú
tān méi
tān lù
tān liè
tān miù
tān lán
tān lín
tān xīn
tān huāng
tān kuài
tān fàng
tān bǐ
tān ài
tān lè
tān zhà
tān jiǎ
tān dù
tān qiáng
tān chī
tān kòu
tān róng
tān sì
tān lòu
tān lù
tān cū
tān sú
tān lì
tān tāo
tān quán
tān nìng
tān hàn
tān wán
tān kù
tān huá
tān dù
tān wū
tān zhì
tān chēn
tān shì
tān wàng
tān cái
tān wǎng
tān mào
tān shā
tān fǔ
tān shì
tān huá
tān yǐn
tān huān
tān shàn
tān yín
tān qiān
tān qiú
tān chēn
tān shǎng
tān jù
tān bēi
tān è
tān róng
tān zì
tān láng
tān lín
tān mìng
ào huá
diāo huá
qiáng huá
tān huá
kuài huá
jù huá
xiǎn huá
xiān huá
jīng huá
kuáng huá
jīng huá
qīng huá
zéi huá
yóu huá
zǎng huá
chāng huá
wán huá
nìng huá
héng huá
jiān huá
xié huá
jū huá
háo huá
xiāo huá
xiāo huá
lí huá
jié huá
dà huá
jié huá
xiá huá
jī huá
bǎ huá
guǐ huá
piāo huá
qī huá
yín huá
xiōng huá
jiǎo huá
⒈ 贪婪狡猾。亦指贪婪狡猾的人。
引《汉书·薛宣传》：“始高陵令杨湛、櫟阳令谢游皆贪猾不逊，持郡短长，前二千石数案不能竟。”
《后汉书·章帝纪》：“有司明慎选举，进柔良，退贪猾。”
《宋史·赵开传》：“蜀之民力尽矣，錙銖不可加，独榷货稍存赢餘，而贪猾认为己有，互相隐匿。”
清侯方域《豫省试策五》：“以皇帝一人之权而分持之，所谓法者，特有其名耳。是天下之奸宄有所沿以自升，而天下之贪猾復有所恃而不败。”
贪(1)（动）本义：爱财；后多指贪污：爱财；后多指贪污(2)（动）对某种事物欲望老不满足；求多：～多｜～心。(3)（动）片面追求；贪图：～脏｜～天之功。
猾读音：huá猾huá（形）狡猾、奸诈：奸～｜老奸巨～。