jiè quàn
jiè yán
jiè huì
jiè chú
jiè xù
jiè tiáo
jiè dāo
jiè kǒu
jiè shí
jiè xíng
jiè xùn
jiè gào
jiè shǔ
jiè là
jiè hán
jiè zhuāng
jiè xīn
jiè jǐng
jiè chén
jiè sù
jiè lū
jiè yè
jiè shī
jiè fāng
jiè gū
jiè lǜ
jiè yān
jiè pú
jiè chì
jiè qǔ
jiè shì
jiè xiá
jiè dàn
jiè qī
jiè lì
jiè shèn
jiè chì
jiè jǐn
jiè shǔ
jiè chì
jiè dào
jiè jiàn
jiè bèi
jiè tán
jiè zài
jiè zhi
jiè guī
jiè rì
jiè dié
jiè mén
jiè hù
jiè chǐ
jiè yī
jiè tú
jiè tuō
jiè chéng
jiè chéng
jiè dú
jiè jǐng
jiè nán
jiè jié
jiè zhāi
jiè yù
jiè shū
jiè jué
jiè là
jiè zǐ
jiè shī
jiè tǐ
jiè lìng
jiè zhū
jiè lù
jiè shì
jiè jù
jiè sè
jiè shǒu
jiè shī
jiè chēn
jiè shā
jiè pǐn
jiè shí
jiè jù
jiè bù
jiè fǎ
jiè jì
jiè xiāng
jiè guī
jiè cháo
jiè dìng
jiè jìn
jiè huǒ
jiè jí
jiè tú
jiè mìng
jiè lì
jiè gǔ
jiè jiǔ
jiè bēi
jiè yuē
jiè chí
huì chì
yí chì
zhěng chì
zhèng chì
pī chì
xùn chì
xuān chì
jiǎo chì
gào chì
míng chì
kù chì
tiē chì
huà chì
jiè chì
chū chì
dāo chì
qiē chì
fèng chì
dūn chì
mǔ chì
yù chì
huáng chì
yīn chì
zhào chì
jǐn chì
jī chì
xiū chì
chuí chì
xiū chì
kǒu chì
zhì chì
fā chì
gé chì
kuāng chì
jiè chì
mìng chì
chū chì
jiào chì
jǐng chì
chuí chì
jī chì
gào chì
zūn chì
jiàng chì
fú chì
mò chì
cì chì
yuán chì
bá chì
告戒。
即(好工具.)戒书。
⒈ 亦作“戒勅”。
⒉ 告戒。
引汉蔡邕《独断》卷上：“戒书，戒敕刺史、太守及三边营官。”
《三国志·魏志·中山恭王衮传》：“袞忧惧，戒敕官属愈谨。”
《宋书·萧惠开传》：“惠开先与兴宗名位略同，又经情欵，自以负衅摧屈，虑兴宗不能诣己，戒敕部下：‘ 蔡会稽部伍若借问，慎不得答。’”
宋苏辙《颍滨遗老传》下：“边臣贪功生事，不足以示威，徒足以败坏疆议，理须戒敕。”
宋岳飞《奏乞出师札子》：“今日唯赖陛下戒勅有司，广为储备。”
⒊ 即戒书。 汉代皇帝四种命令之一。参见“戒书”。
引汉蔡邕《独断》卷上：“戒书，戒敕刺史、太守及三边营官，被敕，文曰‘有詔敕某官’，是为戒敕也。”
南朝梁刘勰《文心雕龙·诏策》：“汉初定仪则，则命有四品：一曰策书，二曰制书，三曰詔书，四曰戒敕。敕戒州部，詔誥百官，制施赦命，策封王侯。”
告诫。
戒jiè(1)（动）防备；警惕：～心｜～备｜～骄～躁。(2)同“诫”。(3)（动）戒除：～烟。(4)（名）指禁止做的事情：酒～｜杀～。(5)（名）佛教戒律：受～。(6)（名）戒指：钻～（镶钻石的戒指）。
敕读音：chì敕chì(1)（名）皇帝的诏令。(2)（名）告诫。