kǒu zhī
kǒu qiǎn
kǒu kǔ
kǒu lǜ
kǒu qín
kǒu sòng
kǒu jì
kǒu qián
kǒu fēng
kǒu chòu
kǒu chuán
kǒu shé
kǒu bào
kǒu bīng
kǒu lǐ
kǒu yue
kǒu yù
kǒu chěn
kǒu yín
kǒu shì
kǒu dá
kǒu chéng
kǒu biàn
kǒu wù
kǒu shù
kǒu fú
kǒu wèi
kǒu jǐng
kǒu chǐ
kǒu xíng
kǒu duō
kǒu gòu
kǒu wài
kǒu huá
kǒu gān
kǒu chēng
kǒu dai
kǒu chǎn
kǒu fēn
kǒu bēi
kǒu qiāng
kǒu huí
kǒu lìng
kǒu wěn
kǒu mǐn
kǒu qì
kǒu xiě
kǒu fèi
kǒu jiǎn
kǒu cái
kǒu chǎng
kǒu suàn
kǒu běi
kǒu cǎi
kǒu hóng
kǒu chuán
kǒu miàn
kǒu huà
kǒu shēng
kǒu là
kǒu xián
kǒu zi
kǒu yán
kǒu nè
kǒu lèi
kǒu xiàng
kǒu jiá
kǒu chán
kǒu nèi
kǒu dǎi
kǒu chèn
kǒu gěi
kǒu niè
kǒu jì
kǒu chì
kǒu liáng
kǒu yǔ
kǒu cè
kǒu xiū
kǒu huà
kǒu shòu
kǒu qīng
kǒu là
kǒu shào
kǒu fǔ
kǒu bái
kǒu xiǎo
kǒu zhàn
kǒu mǐ
kǒu dàn
kǒu dé
kǒu yīn
kǒu lóng
kǒu fù
kǒu zhào
kǒu tián
kǒu ào
kǒu zuǐ
kǒu liǎn
kǒu tūn
kǒu liáng
kǒu wěn
kǒu gòng
kǒu kǒu
kǒu àn
kǒu ruì
kǒu zé
kǒu chén
kǒu yuán
kǒu jī
kǒu duì
kǒu lùn
kǒu dí
kǒu wèi
kǒu fú
kǒu shuǎng
kǒu hūn
kǒu shí
kǒu qián
kǒu diào
kǒu bìng
kǒu mí
kǒu mò
kǒu jǐn
kǒu zī
kǒu zhòng
kǒu jiàn
kǒu hai
kǒu cǎi
kǒu xuān
kǒu guò
kǒu cí
kǒu qì
kǒu mǒ
kǒu chī
kǒu kuài
kǒu fá
kǒu jiǎo
kǒu yuàn
kǒu xìn
kǒu jìng
kǒu fēng
kǒu cáng
kǒu yì
kǒu lì
kǒu nà
kǒu chì
kǒu hào
kǒu chuān
kǒu tí
kǒu yìng
kǒu tán
kǒu mǎ
kǒu fù
kǒu chén
kǒu jí
kǒu cí
kǒu shí
kǒu suì
kǒu ò
kǒu jìn
kǒu tou
kǒu yú
kǒu chuāng
kǒu yǔ
kǒu xì
kǒu chuò
kǒu kě
kǒu hóng
kǒu gǎn
kǒu pí
kǒu mó
kǒu shēng
kǒu tán
kǒu shùn
kǒu chì
kǒu zhuō
kǒu yín
kǒu huì
kǒu jiào
kǒu yán
kǒu zhí
kǒu yǐn
kǒu jìng
kǒu dà
kǒu xián
kǒu àn
kǒu zhào
kǒu biàn
kǒu qì
kǒu tǐ
kǒu xíng
kǒu shòu
kǒu huò
kǒu shuǐ
kǒu yì
dūn chì
mìng chì
huì chì
tiē chì
huà chì
chuí chì
xùn chì
zhèng chì
zhì chì
jī chì
fā chì
xiū chì
gào chì
míng chì
yù chì
jiào chì
cì chì
fèng chì
bá chì
fú chì
dāo chì
xuān chì
kù chì
kǒu chì
pī chì
chū chì
jǐn chì
gào chì
jiè chì
mǔ chì
jiè chì
zhěng chì
jiàng chì
kuāng chì
chū chì
jiǎo chì
mò chì
yīn chì
jǐng chì
chuí chì
gé chì
qiē chì
xiū chì
yuán chì
zūn chì
zhào chì
huáng chì
jī chì
yí chì
⒈ 亦作“口勅”。
⒉ 口宣诏敕。
引《南齐书·垣崇祖传》：“崇祖去后，上復遣荀伯玉口敕，以边事受旨夜发，不得辞东宫。”
唐李绰《尚书故实》：“﹝河东公﹞镇并州，上问有何事第言之。奏曰：‘臣有弟嘉祐远牧方州，手足支离，常繫念虑。’上因口勑张嘉祐可忻州刺史。”
⒊ 帝王口头的诏令。
引《北史·王劭传》：“劭在著作，将二十年，专典国史，撰《隋书》八十卷。多録口敕。”
唐白居易《缭绫》诗：“去年中使宣口敕，天上取样人间织。”
宋孟元老《东京梦华录·十六日》：“楼上时传口勅，特令放罪。”
天子口授诏令。
口kǒu(1)（名）人或动物进饮食的器官；有的也是发声器官的一部分。俗称嘴。(2)（名）（～儿）容器通外面的地方：瓶子～儿｜碗～儿。(3)（名）（～儿）出入通过的地方：出～｜入～｜门～儿｜胡同～儿。(4)（名）长城的关口；多用做地名；也泛指这些关口：～外｜喜峰～｜西～羊皮。(5)（名）（～儿）破裂的地方；大的豁口：伤～｜衣服撕了个～儿。(6)（名）刀、剑、剪刀的刃：刀卷～了。(7)（名）驴马等的年龄：六岁～｜这匹马～还年轻。(8)（量）表示人或动物的量：一家五～人｜三～猪｜一～钢刀。
敕读音：chì敕chì(1)（名）皇帝的诏令。(2)（名）告诫。