fú jiào
fú gào
fú bǎo
fú cáo
fú ruì
fú huì
fú guān
fú yàn
fú xū
fú shuǐ
fú hé
fú shù
fú rèn
fú shòu
fú zhào
fú quàn
fú biǎo
fú bá
fú chèn
fú jié
fú lù
fú shí
fú cǎi
fú yìng
fú wěi
fú hǔ
fú bié
fú kuàng
fú dài
fú yàn
fú tiē
fú lóu
fú qì
fú jié
fú chì
fú shǎng
fú bǎo
fú qǐ
fú yào
fú zhú
fú chì
fú xiǎn
fú zhòu
fú pái
fú xǐ
fú hào
fú zhòu
fú zhuàn
fú xí
fú cè
fú hù
fú dié
fú zhèn
fú yàn
fú zhēng
fú chuán
fú wǔ
fú jiǎ
fú yìn
fú shǒu
fú xiào
fú mù
fú zhǐ
fú jì
fú hù
fú jìn
fú jí
fú lì
fú hào
fú xiào
fú lù
fú hé
fú jià
fú lǐ
fú fǎ
fú ráng
fú mìng
fú jiào
jiào chì
kù chì
qiē chì
fā chì
xùn chì
xiū chì
jǐn chì
mò chì
huì chì
jiàng chì
huà chì
bá chì
kǒu chì
zhěng chì
zūn chì
huáng chì
fèng chì
mǔ chì
fú chì
zhèng chì
dāo chì
míng chì
jiè chì
yuán chì
chuí chì
pī chì
mìng chì
zhào chì
jī chì
chū chì
chū chì
yí chì
cì chì
jǐng chì
gào chì
xuān chì
tiē chì
dūn chì
chuí chì
yù chì
yīn chì
jiǎo chì
gé chì
jī chì
jiè chì
xiū chì
gào chì
kuāng chì
zhì chì
⒈ 亦作“符勅”。
⒉ 敕命文书。
引《旧唐书·崔器传》：“器惧，所受贼文牒符敕，一时焚之。”
明何景明《何子·固权》：“夫班爵封者遗之券誥，赐祠第者护之符勅。”
⒊ 指符箓。
引《资治通鉴·梁武帝中大通三年》“彼皆恃其符厌” 元胡三省注：“谓刘灵助书为符敕以厌胜也。”
清魏源《贵溪象山龙虎山诸诗》之二：“流俗亦何知，万里走符勅。不信溪山灵，独钟巫阳宅。”
1.符节：兵～。虎～（虎形的兵符）。
2.代表事物的标记；记号：～号。音～。
3.符合（多跟“相”或“不”合用）：两个数目相～。他所说的与事实不～。
4.道士所画的一种图形或线条，声称能驱使鬼神、给人带来祸福：护身～。画了一张～。
5.姓。
敕读音：chì敕chì(1)（名）皇帝的诏令。(2)（名）告诫。