jiào qí
jiāo rǎo
jiào xù
jiào xùn
jiào shòu
jiào zhǐ
jiào zhāo
jiào lìng
jiāo shī
jiào mén
jiāo tán
jiāo shāng
jiào xíng
jiào chì
jiào yù
jiào zǐ
jiào yǎng
jiào tiáo
jiào shì
jiào àn
jiào xiàng
jiào dǎo
jiào shǒu
jiào dāng
jiào zhǐ
jiào fǎ
jiào fù
jiào fǎ
jiāo yòu
jiào gǎi
jiào fú
jiào jiè
jiào yì
jiào xùn
jiào guǎn
jiào jìn
jiào mín
jiào dú
jiào zú
jiào lún
jiào chǎng
jiào yì
jiào táng
jiào liàn
jiāo jiàn
jiào yì
jiào gào
jiào yán
jiāo yì
jiào shù
jiào gōng
jiào zhòu
jiào yù
jiāo zhào
jiào chéng
jiāo shū
jiào shī
jiào jūn
jiào dào
jiào suō
jiào huì
jiào fàn
jiào biān
jiào dí
jiào zhōng
jiào wèi
jiào shùn
jiāo huì
jiào shù
jiāo fāng
jiào fǔ
jiào xí
jiào lǜ
jiào hù
jiāo kè
jiào jiè
jiào tiē
jiào yuán
jiào yǎn
jiào mǔ
jiào shǒu
jiào zhì
jiào dū
jiào dǎo
jiào zōng
jiào guī
jiào qū
jiào líng
jiào yuē
jiào tú
jiào miǎn
jiào huáng
jiào jù
jiāo xué
jiào zhǔ
jiāo cí
jiào chī
jiào tíng
jiào huì
jiào cái
jiào lǐ
jiào zhí
jiào lè
jiào wù
jiào pài
jiào yǒu
jiào tóu
jiào yù
jiào shì
jiào shì
jiào chéng
jiào yuè
jiào zhǎng
jiào diǎn
jiào mò
jiào míng
jiào guān
jiào zhèng
jiào huì
jiào mìng
jiāo xí
jiào huà
jiào zé
jiào běn
xiū chì
gé chì
chū chì
jī chì
chuí chì
tiē chì
yí chì
fú chì
bá chì
jiàng chì
kù chì
zhì chì
jī chì
zhěng chì
mǔ chì
xiū chì
zhào chì
dūn chì
chū chì
pī chì
jǐn chì
xuān chì
kǒu chì
gào chì
jiào chì
jiè chì
kuāng chì
jiǎo chì
míng chì
fèng chì
zhèng chì
gào chì
yù chì
cì chì
fā chì
mò chì
qiē chì
jǐng chì
huáng chì
huà chì
dāo chì
huì chì
yuán chì
jiè chì
yīn chì
zūn chì
xùn chì
mìng chì
chuí chì
教诫；[.好工具]教训。
⒈ 教诫；教训。
引《汉书·江充传》：“非爱车马，诚不欲令上闻之，以教敕亡素者。”
《世说新语·排调》“攀龙附凤，并登天府” 南朝梁刘孝标注：“《张敏集》载《头责子羽文》曰：‘……於是子羽愀然深念而对曰：“凡所教敕，谨闻命矣。”
’”《资治通鉴·唐代宗大历九年》：“宝臣谢教敕不谨，封杖授承嗣，使挞之； 承嗣遂杖杀宝正，由是两镇交恶。”
1. 指导，训诲：教习。教头。教正。教师。教导。管教。请教。教学相长。因材施教。
2. 使，令：风能教船走。
3. 指“宗教”：教士。教主。教皇。教堂。
4. 姓。
敕读音：chì敕chì(1)（名）皇帝的诏令。(2)（名）告诫。