péng lóng
péng dǎo
péng chí
péng gòu
péng luàn
péng nóng
péng bó
péng ài
péng kē
péng léi
péng sōng
péng hú
péng máo
péng què
péng yíng
péng pó
péng gé
péng má
péng lái
péng gěng
péng jū
péng mén
péng kē
péng cí
péng qiū
péng tà
péng shān
péng hù
péng léi
péng kuài
péng hāo
péng bìn
péng xīn
péng lèi
péng bì
péng hāo
péng hú
péng shì
péng fā
péng máo
péng láng
péng wū
péng bǎo
péng dí
péng zhuàn
péng chén
péng róng
péng yán
péng piāo
péng shǐ
péng huò
péng shǒu
péng lú
pēng pēng
péng quē
蓬荜péngbì
(1) 穷人家(.好工具)住的房子
例士安好逸，栖心蓬荜。——《晋书·皇甫谧传赞》英house of the poor⒈ “蓬门蓽户”的省语。参见“蓬门蓽户”。
引晋葛洪《＜抱朴子内篇＞自序》：“藜藿有八珍之甘，而蓬蓽有藻棁之乐也。”
唐司空曙《早夏寄元校书》诗：“蓬蓽永无车马到，更当斋夜忆玄暉。”
《二刻拍案惊奇》卷六：“寒家起自蓬蓽，一向贫薄自甘。”
京剧《白蛇传》第三场：“真乃是蓬荜生光辉。”
贫陋的居室。比喻穷困人家。
蓬péng(1)（动）蓬松：～着头。(2)（名）飞蓬；草本植物；叶子边缘有锯齿；花白色。(3)（量）用于枝叶茂盛的花草：一～凤尾竹。
荜读音：bì荜bì（名）同“筚”。