xiù dé
xiù rùn
xiù tè
xiù mài
xiù qì
xiù ruò
xiù gé
xiù jùn
xiù cuì
xiù lìng
xiù zhěng
xiù qí
xiù yǎ
xiù mǐn
xiù jǔ
xiù nǚ
xiù yè
xiù liáng
xiù hǎo
xiù jǐng
xiù máo
xiù chū
xiù mín
xiù kuàng
xiù lì
xiù jiǎn
xiù yuè
xiù jié
xiù wèi
xiù lì
xiù měi
xiù qí
xiù huó
xiù bà
xiù lǎng
xiù chǎn
xiù rén
xiù fà
xiù fēng
xiù mèi
xiù liū
xiù máo
xiù shuǎng
xiù gǔ
xiù chūn
xiù jié
xiù ài
xiù qí
xiù mài
xiù chè
xiù qi
xiù cai
xiù dà
xiù fú
xiù lǐng
xiù cái
xiù yì
xiù ěr
xiù méi
xiù shì
xiù léi
xiù zhì
xiù bá
xiù chè
xiù è
xiù zhì
xiù yí
xiù huì
xiù sè
xiù yǐng
xiù jié
xiù cǎo
xiù bó
xiù zhú
xiù chǎn
xiù yīng
xiù yě
xiù yìng
xiù huá
xiù jùn
xiù tǐng
xiù yú
xiù jùn
xiù yán
xiù huì
xiù kè
xiù shàng
xián jié
sì jié
shī jié
xióng jié
sān jié
guài jié
máo jié
háo jié
hóng jié
tǐng jié
xiāo jié
cái jié
shì jié
yīng jié
míng jié
bāng jié
guī jié
jù jié
piāo jié
kuí jié
shū jié
cí jié
cái jié
rén jié
hóng jié
jùn jié
xiù jié
shí jié
sǒng jié
jùn jié
bǐ jié
huán jié
xiāo jié
jùn jié
jié jié
ào jié
xián jié
jùn jié
gāo jié
jù jié
⒈ 亦作“秀桀”。
⒉ 优异杰出。
引北魏郦道元《水经注·渭水二》：“太白山南连武功山，于诸山最为秀杰。”
宋苏轼《战国任侠》：“夫智、勇、辨、力，此四者，皆天民之秀杰者也。”
清方苞《学案序》：“自阳明王氏出，天下聪明秀杰之士无虑皆弃程朱之説而从之。”
王闿运《郭新楷传》：“有黄生、曾生，皆能文秀杰，自以为不及，敛手让之。”
严复《译＜社会通诠＞自序》：“独至于今，籀其政法，审其风俗，与其秀桀之民所言思议思惟者，则犹然宗法之民而已矣。”
⒊ 指优异杰出之士。
引宋陆游《谢梁右相启》：“南游七泽，西上三巴，繆见推於文辞，因颇交其秀杰。”
秀xiù（动）植物抽穗开花（多指庄稼）：～穗｜六月六；春谷～。秀xiù(1)（形）清秀：眉清目～。(2)（形）聪明；灵巧：内～｜心～。(3)（形）特别优异：优～。(4)（名）特别优异的人才：新～｜后起之～。
杰读音：jié杰jié(1)（名）才能出众的人：豪～｜俊～。(2)（形）杰出：～作。