xiù cái
xiù ruò
xiù měi
xiù tǐng
xiù qí
xiù yuè
xiù rùn
xiù qí
xiù bó
xiù yì
xiù shuǎng
xiù tè
xiù liū
xiù jié
xiù bá
xiù jié
xiù jiǎn
xiù zhěng
xiù mín
xiù jùn
xiù qí
xiù léi
xiù jǔ
xiù máo
xiù ài
xiù dà
xiù lǐng
xiù cǎo
xiù méi
xiù jùn
xiù yán
xiù kuàng
xiù chūn
xiù cuì
xiù huì
xiù shì
xiù gǔ
xiù fà
xiù mǐn
xiù huì
xiù liáng
xiù lì
xiù dé
xiù jùn
xiù chū
xiù yú
xiù nǚ
xiù kè
xiù hǎo
xiù jǐng
xiù zhì
xiù lì
xiù mèi
xiù qì
xiù chè
xiù shàng
xiù yǎ
xiù yè
xiù fēng
xiù wèi
xiù yīng
xiù mài
xiù yě
xiù jié
xiù lǎng
xiù yìng
xiù bà
xiù qi
xiù chè
xiù gé
xiù zhú
xiù chǎn
xiù zhì
xiù máo
xiù huá
xiù lìng
xiù cai
xiù chǎn
xiù yǐng
xiù mài
xiù ěr
xiù rén
xiù yí
xiù è
xiù sè
xiù huó
xiù fú
xiāo shuǎng
sù shuǎng
chōng shuǎng
chéng shuǎng
hóng shuǎng
nèn shuǎng
mèi shuǎng
kǒu shuǎng
líng shuǎng
xíng shuǎng
jiǎo shuǎng
jìng shuǎng
gāo shuǎng
lǎng shuǎng
sù shuǎng
wéi shuǎng
liáng shuǎng
kǎi shuǎng
qiàn shuǎng
hún shuǎng
sēn shuǎng
xié shuǎng
sēn shuǎng
tòu shuǎng
hù shuǎng
jùn shuǎng
kuān shuǎng
qún shuǎng
sǒng shuǎng
qíng shuǎng
kuàng shuǎng
kāng shuǎng
liáng shuǎng
shū shuǎng
huá shuǎng
kǎi shuǎng
qún shuǎng
mài shuǎng
liàng shuǎng
hū shuǎng
jùn shuǎng
duān shuǎng
jiàn shuǎng
zhí shuǎng
chà shuǎng
áng shuǎng
kuài shuǎng
qī shuǎng
kàng shuǎng
háo shuǎng
xiù shuǎng
chí shuǎng
jīng shuǎng
zhēn shuǎng
hóng shuǎng
gēng shuǎng
sǎ shuǎng
nì shuǎng
qiú shuǎng
gān shuǎng
chàng shuǎng
ráo shuǎng
qīng shuǎng
sà shuǎng
hé shuǎng
cuì shuǎng
kāng shuǎng
yú shuǎng
sà shuǎng
gān shuǎng
qīng shuǎng
jùn shuǎng
xiāo shuǎng
bù shuǎng
guāi shuǎng
lì shuǎng
lì shuǎng
jùn shuǎng
xuān shuǎng
jīn shuǎng
tián shuǎng
qiū shuǎng
míng shuǎng
⒈ 犹秀朗。秀美爽朗。
引《新唐书·赵彦昭传》：“彦昭少豪迈，风骨秀爽。”
金元好问《续夷坚志·张女夙慧》：“顺天张万户德明第八女，小字度娥，资质秀爽，眼尾入髩。”
明蒋一葵《长安客话·摩诃庵》：“登楼一望，川原如织， 西山逼面而来，苍翠秀爽之色似欲与人衣袂接。”
秀xiù（动）植物抽穗开花（多指庄稼）：～穗｜六月六；春谷～。秀xiù(1)（形）清秀：眉清目～。(2)（形）聪明；灵巧：内～｜心～。(3)（形）特别优异：优～。(4)（名）特别优异的人才：新～｜后起之～。
爽读音：shuǎng[ shuǎng ]1. 明朗，清亮：爽目。
2. 轻松，利落：清爽。凉爽。爽口。
3. 痛快，率（）直：爽朗。爽快。爽利。豪爽。直爽。
4. 差失，违背：爽信。爽约（失约）。毫厘不爽。屡试不爽。
5. 干脆，索性：爽性。
6. 舒服：爽心。爽意。爽适。身体不爽。