fàn tǔ
fàn tǎ
fàn biǎo
fàn nà
fàn chà
fàn shì
fàn yán
fàn bèi
fàn yǔ
fàn huā
fàn shén
fàn wén
fàn xiāng
fàn fāng
fàn sú
fàn jiá
fàn yīn
fàn xiàng
fàn shì
fàn gōng
fàn guǎn
fàn zhì
fàn yún
fàn róng
fàn xiè
fàn xīn
fàn líng
fàn mì
fàn fàn
fàn jì
fàn fú
fàn sǎo
fàn jiào
fàn bài
fàn xiāng
fàn diàn
fàn chàng
fàn cè
fàn xíng
fàn jìng
fàn běn
fàn jiè
fàn jì
fàn yì
fàn lóu
fàn shì
fàn lún
fàn gé
fàn xiǎng
fàn qìng
fàn zhòng
fàn chéng
fàn shēng
fàn zhòu
fàn sòng
fàn shì
fàn zhōng
fàn yǔ
fàn fǎ
fàn lè
fàn shù
fàn sēng
fàn lǚ
fàn jiā
fàn shān
fàn jīn
fàn zì
fàn dào
fàn shì
fàn jì
fàn zhì
fàn lín
fàn cè
fàn jū
fàn cè
fàn kè
fàn wáng
fàn zhòu
fàn guǐ
fàn xué
fàn bù
fàn mén
fàn jīng
fàn tiān
fàn dì
fàn jiā
fàn shū
fàn shì
fàn yán
fàn huáng
fàn táng
fàn fāng
fàn tǎ
fàn xí
梵刹fànchà
(1) 佛寺;寺院
英Buddhist temple⒈ 泛指佛寺。梵，意为清净；刹，意为地方。
引唐唐彦谦《游南明山》诗：“金银拱梵刹，丹青照廊宇。”
宋楼异《嵩山三十六峰赋》：“灵隐来仙洞府深兮，清凉寳胜梵刹标兮。”
清方文《宋遗民咏·郑所南思肖》：“有田施诸僧，梵刹悉吾寓。”
清净的佛土。泛指佛寺。
梵fàn（名）梵语“梵摩”的省称；意思是清静；常指关于佛教的：～宫｜～刹。
刹读音：chà,shā[ chà ]1. 梵语“刹多罗”的简称，寺庙佛塔：古刹。宝刹。