yù yàn
shè yàn
jiǔ yàn
jīng yàn
chú yàn
shāng yàn
bīn yàn
hóng yàn
hàn yàn
gāo yàn
chóu yàn
kǒng yàn
mù yàn
fáng yàn
chān yàn
lǚ yàn
ní yàn
yǔ yàn
cǎi yàn
nán yàn
yǐn yàn
láo yàn
rǔ yàn
kuǎn yàn
xiǎng yàn
lǐ yàn
guǎng yàn
cháo yàn
liáng yàn
hǎi yàn
wén yàn
cì yàn
xīn yàn
shì yàn
yīng yàn
qǐn yàn
máo yàn
huāng yàn
sān yàn
qì yàn
xiǎng yàn
yuè yàn
hè yàn
táng yàn
mì yàn
zǐ yàn
yù yàn
hú yàn
zé yàn
guān yàn
péng yàn
fù yàn
jiā yàn
liù yàn
pú yàn
fēi yàn
yōu yàn
huān yàn
hān yàn
xuán yàn
běi yàn
kǎi yàn
hòu yàn
yí yàn
ān yàn
shè yàn
shí yàn
zǔ yàn
xián yàn
qǐ yàn
xiāo yàn
chūn yàn
chāi yàn
dài yàn
zhé yàn
jīn yàn
⒈ 酒宴；饮宴。
引宋赵与虤《娱书堂诗话》卷上：“王荆公《初夏》絶句：‘石梁茅屋有湾碕，流水溅溅度两陂。晴日暖风生麦气，緑阴幽草胜花时。’ 范石湖云：‘尝蒙恩独引觴燕， 寿王与行苑中亲诵后句，以为佳。’”
觞shāng（名）古代喝酒用的器物。
燕读音：yàn,yān[ yàn ]1. 鸟类的一科，候鸟，常在人家屋内或屋檐下用泥做巢居住，捕食昆虫，对农作物有益：燕尔（形容新婚夫妇亲睦和美的样子）。燕好（常用以指男女相爱）。燕侣。燕雀处（chǔ）堂（喻居安而不知远虑，临祸却不能自知）。
2. 轻慢：“燕朋逆其师”。
3. 古同“宴”，安闲，安乐。
4. 古同“宴”，宴饮。