yǎ cí
yǎ liàn
yǎ hào
yǎ fàng
yǎ míng
yǎ wēi
yǎ wǔ
yǎ yì
yā piàn
yǎ jié
yǎ shēn
yǎ yé
yǎ zhèng
yǎ chuī
yǎ jiān
yǎ hòu
yǎ wán
yǎ liàn
yǎ gù
yǎ wén
yǎ bào
yǎ liàn
yǎ dàn
yǎ dé
yǎ jù
yǎ rán
yǎ sú
yǎ huán
yǎ yùn
yǎ qīng
yǎ ài
yǎ liàng
yǎ dá
yǎ xiù
yǎ huái
yǎ jiàn
yǎ zé
yǎ yì
yǎ gào
yǎ xìng
yǎ chǎng
yǎ yǎ
yǎ yì
yǎ qì
yǎ huì
yǎ yuān
yǎ dàn
yǎ shí
yǎ cuì
yǎ jìng
yǎ zé
yǎ jiàn
yǎ zé
yǎ shàng
yǎ cāo
yǎ sháo
yǎ liàng
yǎ dào
yǎ gé
yǎ gē
yǎ jiù
yǎ wěi
yǎ sù
yǎ shì
yǎ sè
yǎ yóu
yǎ qiē
yǎ diǎn
yǎ qíng
yǎ huà
yǎ qǔ
yǎ měi
yǎ shǔ
yǎ gǔ
yǎ fēng
yǎ guān
yǎ mù
yǎ qù
yǎ guì
yǎ nòng
yǎ rú
yǎ róng
yǎ piān
yǎ liú
yǎ lì
yǎ zhi
yǎ nú
yǎ zhú
yǎ móu
yǎ cí
yǎ lǜ
yǎ yì
yǎ lǜ
yǎ qiào
yǎ qì
yǎ shí
yǎ mù
yǎ sī
yǎ kuàng
yǎ yǒng
yǎ dàn
yǎ dí
yǎ cái
yǎ xián
yǎ jìng
yǎ wàng
yǎ cái
yǎ mìng
yǎ gǔ
yǎ chún
yǎ chún
yǎ lùn
yǎ jié
yǎ nǚ
yǎ jiào
jù shí
jìn shí
wù shí
jiā shi
bīn shí
fěi shí
shī shí
qióng shí
fēi shí
wén shí
yǎ shí
jiā shí
méi shén
hé shí
kè shí
jù shí
kě shí
fēng shí
shōu shí
wǔ shí
piān shí
duǎn shí
jié shí
huái shí
wèi shí
chē shí
gē shí
lì shí
cái shí
jiā shí
hà shí
bǎi shí
tiě shí
fěi shí
雅什yǎshí
(1) 指高雅的诗文
英refined poem⒈ 高雅、优美的诗文。常用作对他人诗文的美称。古时文章以十篇为一卷，名曰“什”；借指诗文篇章。
引隋江总《南越木槿赋》：“雅什未名，骚人失藻。”
五代王定保《唐摭言·进士归礼部》：“鄙文不臧，既得而闻矣，而执事昔有雅什，常闻於道路，愚将切磋可乎？”
陈毅《满江红·游广东旋至海南岛度假一周记沿途所见》词之七：“苏軾、胡銓传雅什， 赵公 、三李标名节。”
⒉ 指写作诗文。
引清钮琇《觚賸·河东君》：“有名妓徐佛者……其弟子曰杨爱，色美於徐，綺谈雅什，亦復过之。”
《诗经》体裁之一。于天子诸侯朝会宴飨时歌诵。有大雅、小雅之分。【组词】：风、雅、颂是《诗经》的三种体裁。
合乎标准、规范的。【组词】：雅言
高尚的、不俗的。【组词】：优雅、典雅、雅室
什读音：shí,shén[ shí ]1. 十（多用于分数或倍数）：什百（十倍和百）。什一（十分之一）。什袭珍藏（形容极其珍重地收藏物品）。
2. 各种的，各样的：什锦（各种各样东西凑成的食品）。什物。
3. 诗篇：篇什。雅什。