dǎo cóng
hù cóng
shǒu cóng
fēng cóng
guǒ cóng
qiàn cóng
dà cóng
bù cóng
mù cóng
héng cóng
fù cóng
suǒ cóng
zì cóng
xí cóng
nì cóng
jīn cóng
zhī cóng
guò cóng
pín cóng
tái cóng
guī cóng
sān cóng
yìng cóng
yǐng cóng
quàn cóng
yóu cóng
lí cóng
shì cóng
mén cóng
zhào cóng
wú cóng
qí cóng
ā cóng
guǎng cóng
xìn cóng
lì cóng
xiāng cóng
yǐn cóng
shùn cóng
yuán cóng
hūn cóng
zài cóng
qiè cóng
yú cóng
yìng cóng
rěn cóng
tú cóng
wén cóng
cháo cóng
gēn cóng
wéi cóng
qǔ cóng
piān cóng
wèi cóng
wèi cóng
yuē cóng
mù cóng
gǒu cóng
shì cóng
cháng cóng
hù cóng
fǎ cóng
qún cóng
péng cóng
bù cóng
yǐng cóng
chǐ cóng
xíng cóng
liè cóng
sòng cóng
cháng cóng
yì cóng
huí cóng
máng cóng
dìng zòng
xié cóng
wéi cóng
fàng cóng
wěi cóng
héng cóng
suí cóng
chéng cóng
rǒng cóng
wáng cóng
lián cóng
yǔn cóng
tīng cóng
shǔ cóng
yì cóng
rén cóng
fú cóng
cān cóng
yì cóng
zhì cóng
zú cóng
mǐ cóng
qún cóng
lèi cóng
lǜ cóng
fǔ cóng
zōng cóng
qiān cóng
sàn cóng
zhuī cóng
xié cóng
qū cóng
xìng cóng
xùn cóng
xiāng cóng
mí cóng
hé zòng
fù cóng
zōu cóng
qīn cóng
bīn cóng
liú cóng
kūn cóng
bái cóng
shèng cóng
fáng cóng
pǐn cóng
yún cóng
fú cóng
bīn cóng
yī cóng
shū cóng
bǐng cóng
dào cóng
rǒng cóng
miàn cóng
zǒu cóng
fú cóng
jí cóng
zhī cóng
bī cóng
zhǔ cóng
xùn cóng
hòu cóng
kāi cóng
hé cóng
péi cóng
qū cóng
chē cóng
xián cóng
tiān cóng
zūn cóng
jìn cóng
niǎn cóng
yī cóng
pú cóng
liáo cóng
zī cóng
dǎ cóng
⒈ 宫嫔、侍从。
引唐张说《安乐郡主花烛行》：“蔼蔼綺庭嬪从列，峨峨红粉扇中开。”
唐黄滔《汉宫人诵＜洞箫赋＞赋》：“有才可应於妃后，工赋足流於嬪从。”
称宫中的嫔妃侍从。
嫔pín（名）〈书〉皇帝的妾；皇宫中的女官。
从读音：cóng[ cóng ]1.依顺：顺～。盲～。～善如流。
2.采取，按照：～优。
3.跟随：愿～其后。
4.跟随的人：侍～。仆～。
5.参与：～业。～政。投笔～戎。
6.由，自：～古至今。～我做起。
7.次要的：主～。～犯。
8.宗族中次于至亲的亲属：～父（伯父、叔父的通称）。
9.中国魏以后，古代官品（有“正品”和“从品”之分，宋代龙图阁大学士为从二品）。
10.姓。