pǐn cóng
lǜ cóng
cháng cóng
rǒng cóng
shùn cóng
yǐng cóng
fù cóng
qiān cóng
hūn cóng
xián cóng
qǔ cóng
guǎng cóng
yǐng cóng
dà cóng
qū cóng
xié cóng
cháo cóng
tīng cóng
zǒu cóng
qí cóng
wén cóng
jìn cóng
cān cóng
mí cóng
xìng cóng
rǒng cóng
péng cóng
yuán cóng
héng cóng
suí cóng
fú cóng
sān cóng
shǒu cóng
yìng cóng
guī cóng
nì cóng
hé zòng
gǒu cóng
xùn cóng
fǔ cóng
liè cóng
dǎo cóng
xí cóng
hù cóng
yú cóng
wèi cóng
zūn cóng
suǒ cóng
dǎ cóng
péi cóng
mén cóng
yī cóng
dào cóng
zī cóng
bīn cóng
bīn cóng
yóu cóng
mù cóng
fǎ cóng
chǐ cóng
sàn cóng
qīn cóng
lèi cóng
máng cóng
yún cóng
mǐ cóng
xiāng cóng
shǔ cóng
bù cóng
jīn cóng
kūn cóng
zhào cóng
rěn cóng
wáng cóng
mù cóng
zōng cóng
pú cóng
zhì cóng
wéi cóng
xíng cóng
yì cóng
gēn cóng
zhī cóng
shì cóng
hé cóng
bù cóng
dìng zòng
shèng cóng
zài cóng
xié cóng
niǎn cóng
yì cóng
shū cóng
fēng cóng
zú cóng
zōu cóng
hù cóng
guò cóng
xùn cóng
liú cóng
héng cóng
yì cóng
wěi cóng
zhǔ cóng
xìn cóng
liáo cóng
rén cóng
lì cóng
bǐng cóng
yǔn cóng
fú cóng
yìng cóng
fú cóng
zhī cóng
tú cóng
fù cóng
lí cóng
jí cóng
yǐn cóng
hòu cóng
fáng cóng
miàn cóng
tái cóng
huí cóng
tiān cóng
zì cóng
shì cóng
kāi cóng
fàng cóng
qiè cóng
qū cóng
qún cóng
wéi cóng
chē cóng
piān cóng
wú cóng
cháng cóng
ā cóng
chéng cóng
wèi cóng
xiāng cóng
quàn cóng
lián cóng
yī cóng
bái cóng
zhuī cóng
qiàn cóng
bī cóng
yuē cóng
sòng cóng
qún cóng
pín cóng
guǒ cóng
侍从的人。
《文选·左思＜吴都赋＞》：“其类则有任侠之靡，轻訬之客，缔交翩翩，儐从弈弈。” 吕向注：“儐者，所以道引於前也；从者，侍从於后。” 南朝梁范云《赠张徐州稷》诗：“还同稚子説，有客款柴扉。儐从皆珠玳，裘马悉轻肥。”《太平御览》卷四六九引南朝梁无名氏《俗说》：“ 王孝伯起事， 王东亭殊忧惧……令在门前：‘若见人骑儐从来，汝便可取酒药与我。’”
傧bīn(1)（名）〔傧相〕古代称接引宾客的人；也指赞礼的人。(2)（名）〔傧相〕旧时举行婚礼时陪伴新娘的人。
从读音：cóng[ cóng ]1.依顺：顺～。盲～。～善如流。
2.采取，按照：～优。
3.跟随：愿～其后。
4.跟随的人：侍～。仆～。
5.参与：～业。～政。投笔～戎。
6.由，自：～古至今。～我做起。
7.次要的：主～。～犯。
8.宗族中次于至亲的亲属：～父（伯父、叔父的通称）。
9.中国魏以后，古代官品（有“正品”和“从品”之分，宋代龙图阁大学士为从二品）。
10.姓。